Het is al weer een aantal weken geleden dat het laatste blog geschreven werd. We zijn er even lekker tussenuit geweest. Het zou een drukke vakantie gaan worden. Eerst 2 weken kamperen met het gezin en vervolgens nog een week lang de rolstoelvierdaagse in Delden rijden.
Van tevoren werd ik door collega's al flink gepest. De laatste jaren heb ik voornamelijk regen gehad in de vakanties en niemand durfde meer tegelijkertijd met ons vakantie op te nemen. Dit jaar is echter een ander verhaal gebleken. De eerste echte regenbui is net afgelopen en de straten zijn al weer bijna helemaal droog. Het is prachtig zonnig weer geweest, om niet te zeggen heet.
Te heet zelfs om de rolstoelvierdaagse te rijden. De blessure in mijn schouder lijkt een stuk beter te zijn en ik had er enorm veel zin in. Op de dag voor de vierdaagse heb ik nog een aantal nieuwe spullen aangeschaft om de warmte enigszins aan te kunnen. Bij thuiskomst echter bleek dat de rolstoelvierdaagse was afgelast. De organisatie was in overleg met een arts tot de conclusie gekomen dat het te warm met een te hoge luchtvochtigheid zou zijn, om de deelnemers verantwoord het parcours op te sturen. En daarmee bleef er een week vakantie over waarin we wat anders moesten verzinnen. Deze week zit er inmiddels bijna op en het was inderdaad warm.
De afgelopen weken ben ik natuurlijk tegen verschillende zaken aangerold, waar ik verschillende blogs mee zou kunnen vullen. De grap is eigenlijk dat het positieve toch overheerst. We hebben een heerlijke vakantie gehad. De camping waar we zaten was goed georganiseerd. De kinderen hebben zich prima vermaakt. We hebben goed gegeten, gerust, gespeeld en nog wat meer gegeten. Een camping is natuurlijk niet direct een plek voor rolstoelers, maar ook daar was hier prima rekening mee gehouden.
Zo had ik een eigen badkamer ter beschikking. Uitgerust met een douche met douchestoel, verschillende handgrepen en andere hulpmiddelen. Deze was alleen met een sleutel te openen en daardoor eigenlijk altijd voor mij bereikbaar. De boel was erg schoon en dat heb ik op campings wel eens anders gezien. De paden tussen de verschillende velden door waren bijna allemaal verhard dus rollen was ook geen probleem. Daarnaast waren alle andere plekken op de camping, inclusief het zwembad, prima bereikbaar met een rolstoel. Dus die zorg was er niet. Sterker nog, ik heb inmiddels eelt op mijn handen door de vele kilometers die ik heb moeten rollen.
Als ik dan toch een puntje van kritiek zou moeten uitten, dan waren het sommige medekampeerders. Naast ons stond een gezin uit Utrecht. De vader van dit gezin was een soort blanke B.A. Oftewel heel veel metaal rond zijn nek en pols. Daarnaast was zijn kledingkeuze, zelfs voor op een camping, op z'n zachtst gezegd bijzonder.
Het meest vervelende was echter zijn blik. Iedere keer als ik in of uit mijn rolstoel stapte zag ik de man kijken. Hij snapte er niets van. Na een aantal keer halleluja geroepen te hebben bij het uit de stoel komen, verwachte ik toch wel een reactie. Maar nee, meneer bleef kijken.
Ik heb mijn kinderen geleerd dat wanneer ze iets niet snappen of iets geks zien, ze daar op een nette manier naar kunnen vragen. Dat verwacht je van een volwassen man ook. Uiteindelijk kwam zijn zoontje van 5 met een aantal vragen, die duidelijk van papa kwamen.
Natuurlijk was hij niet de enige die flink heeft gekeken. Op een camping in een rolstoel rondrijden is nu eenmaal niet echt alledaags. Mijn instelling was dit jaar net als het weer, zonnig. Met andere woorden, ik heb me er niets van aangetrokken.
Het was dus een heerlijke vakantie, met zo mogelijk nog beter weer. Jammer dat de rolstoelvierdaagse niet is doorgegaan, maar ons doel is om ook volgend jaar het op deze manier te doen. Eerst met goed weer op vakantie en dan daarna de rolstoelvierdaagse. Inschrijven voor volgend jaar is nog niet mogelijk, maar zodra dit kan, ben ik er weer bij.
Groet
Martijn
