Asociaal

Asociaal gedrag, ik heb er al vaker over geschreven. Regelmatig word ik geconfronteerd met bezette gehandicapte parkeerplaatsen. Veelal door mensen die hier eigenlijk geen gebruik van mogen maken. Een mooi voorbeeld hiervan is een kliniek waar ik al jaren kom.
In Warnsveld, vlak bij Zutphen, ligt een psychiatrisch centrum met verschillende gebouwen. In een van deze gebouwen bezoek ik regelmatig clienten en parkeren is hier al jaren een problem. Vlak voor het gebouw liggen 3 invalideparkeerplaatsen, maar deze waren continu bezet.

 Deze situatie trof ik daar eigenlijk altijd. De mooi Mercedes is van de directeur van de organisatie. Toch vreemd, dat de directeur van een zorginstelling niet het fatsoen heeft om hierop te letten. Of zou dat aan mij liggen?

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb het besproken. De term bespreekbaar maken is typisch hulpverlenerstaal, maar goed af en toe moet je wat. Er zou een oplossing gezocht gaan worden en daar heb ik het maar even bij gelaten.

Een aantal weken later kwam ik weer op het terrein en zie het resultaat:

Ik heb de verantwoordelijke bedankt. Ik was verbaasd. En nog verbaasder over het feit dat je om zoiets basaals, verbaasd zou moeten zijn. Ik kon in ieder geval rustig uitstappen en stond dus mooi dicht bij het pand waar ik zijn moest.

Wat schetste de afgelopen week echter mijn verbazing? Ik kwam wederom bij de kliniek en trof de parkeerplek toen zo aan:

Direct viel me op dat er een auto op de invalideplek stond. Dat gebeurd, echter deze had geen parkeerkaart. Nou komt dat wel vaker voor, dan maar een van de andere plekken gebruiken. Maar, zoals je op de foto kunt zien, zijn die ook weg.
De receptionists leefden al weken mee met het verhaal. Het feit dat er 2 invalideplekken waren verdwenen kwam voor hen ook als een totale verassing. De auto die op de invalideplek was bekend bij de receptive en de eigenaar had last van luiheid. Dat hij hiervoor geen invalideparkeerkaart heeft gekregen, is waarschijnlijk logisch.
Hoe het precies is gegaan blijft onduidelijk. Het lijkt er echter op dat de directie van de kliniek toch graag direct voor de deur wil parkeren. Dat hiervoor de invalideplekken moesten verdwijnen is een jammerlijk neveneffect. Ik heb er eigenlijk maar 1 woord voor.
Asociaal.

Groet
Martijn

Design, part Deux

Mijn blog van vorige week, waarin ik mijn kinderen heb omschreven als de Porsche 911, heeft nadien voor nogal wat discussie gezorgd. Zo hebben collega's onderzocht welk model het 6 maanden oude dochtertje van een van hen is. Ze zijn er niet uit gekomen. De conclusie van hun verhaal was, dat het om een luidruchtig model gaat, dat nog niet al te hard vooruit wil. Een beetje als een auto van 500 euro, met 5000 euro aan accesoires.

Maar goed, de discussie gaat verder. Iedereen die wel eens TopGear op tv heeft gezien of het blad heeft gelezen, weet dat snelle auto's vaak nog sneller worden gemaakt door zogenaamde tuners. AMG maakt de snelste auto's van Mercedes nog net wat sneller en helaas vaak ook gevaarlijker. En daar kwamen Marloes en ik de afgelopen avonden op uit.

Iedereen die kinderen heeft, kent het verschijnsel, jouw en mijn kinderen. Wanneer de kinderen bijvoorbeeld veel herrie maken, dan zijn het ineens de kinderen van Marloes. Wanneer ze daarentegen goed hun best doen, dan zijn ze van mij. Zo worden alle eigenschappen aan een van beide ouders gekoppeld. Ik heb echter de oplossing gevonden. Ik weet nu helemaal hoe het in elkaar zit en het mooiste van het verhaal is, dat de slechte eigenschappen absoluut niet van mij kunnen komen.

Bij de voortplanting bepaalt de man het geslacht. Niet dat we daar bewust iets in te kiezen hebben, maar toch. Al het andere word door de vrouw ingebracht. De man is in weze de ontwerper (volgens Kluun maken echte mannen, vrouwen). Zie het maar als Ferdinand Porsche die de eerste 911 heeft ontworpen. Nogmaals een fantastische auto, die in de loop der jaren maar weinig is veranderd. Het ontwerpteam van Porsche werkt nog steeds vanuit het eerste (perfecte) model. Net als bij ons. Sam was het eerste model en Jip en Kris zijn daar van afgeleid.
Het probleem komt pas wanneer een perfect model, door anderen onder handen word genomen. Ik las laatst een mooi artikel over een auto-tuner, die de oude Porsche 911 nieuw leven in blaast. Het uiterlijk blijft hetzelfde, de prestaties en daarmee de inhoud zijn sterk aangepast. En dat je daarmee niet per definitie een betere auto hebt hoort er blijkbaar bij. Waarom zou je een perfect model dan ook aanpassen?
Toch is dat wat er ook bij mensen gebeurt. Mannen bepalen het geslacht en daarna is het afwachten geblazen. In ons geval heeft dat 3 prachtige meiden opgeleverd, waar ik af en toe knettergek van word. Het zijn echt dametjes en kunnen af en toe ook echte krengetjes zijn. Maar ik kan het allemaal afschuiven op Marloes. Zij is het namelijk geweest die als een echte tuner, de inhoud heeft bepaald en aangepast. Niet dat ik veel te klagen heb, maar het is blijft een makkelijk middel discussies te winnen. En laat dat nou net zijn wat een man in een vrouwenhuishouden af en toe nodig heeft.

TopGear is uitgebreid genoemd hier, maar van de week zat ik bij de bandenboer te wachten op mijn zomerbanden, toen ik in het Maart nummer een artikel las. Richard Hammond heeft in maart gereden in een Citroen DS. Compleet met foto's en artikel. De grap is dat mijn blog van exact dezelfde tijd is. Volgens mij wordt het tijd om maar eens te gaan solliciteren bij TopGear. Iets van een rollende reporter ofzo.

Groet
Martijn