Discriminatie

Toen ik van de week bovenstaand bericht las, was mijn eerste reactie WTF! Deze (Engelse) afkorting gebruik ik voor het eerst, maar de meeste mensen zullen wel weten wat hij voluit moet betekenen. Het was sowieso de week van de discriminatie. Het begon met de algemene beschouwingen. Wilders voelde zich gediscrimineerd en ik heb ook met enige verbazing dat hele verhaal gevolgd.
Vervolgens werd duidelijk dat de financiële tegemoetkoming voor mensen met een chronische ziekte of handicap gaat komen te vervallen. De extra ziektekosten moeten dus weer gewoon uit eigen zak betaald worden, terwijl het eigen risico bij ons standaard halverwege het jaar al verbruikt is. Daarbij word dat ook steeds hoger, dus worden we weer dubbel gepakt.

Maar het feit dat zelfs Sinterklaas geen gehandicapten meer op zijn boot wil hebben, was voor mij de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. In een eerder blog heb ik geschreven over de rolstoelpiet en hoe geweldig ze daarmee de bestaande problematiek van gehandicapten aan hebben gepakt. Maar nee, dat was maar wat schijnheilig geneuzel, weg met de gehandicapten. Waarschijnlijk krijgt de Sint geen subsidie meer van het UWV voor gehandicapte pieten en zijn de kosten voor tilliften richting schoorsteen de pan aan het uit rijzen. Of zou het werken bij Sinterklaas vallen onder de zogenaamde beschermde werplekken? Is de pakjesboot en het pakhuis, stiekem een sociale werkplaats? Want ook die gaan er enorm op achteruit.

Wat nog waarschijnlijker is, is dat de gemeente vanaf nu veel meer verantwoordelijkheid krijgt. De Sint komt natuurlijk in alle Nederlandse gemeenten en daar zal wel besloten zijn de subsidies of voorzieningen voor de betreffende gehandicapte te stoppen. Het zou ook maar zo kunnen zijn dat de hoofdpiet keurig een aanvraag heeft ingediend, maar dat de verschillende gemeenten vooral naar elkaar wijzen en dat de stukken nog "in behandeling" zijn.

Na het nogmaals zorgvuldig doorlezen van het stuk, blijkt dat de fout bij de NTR ligt. Deze televisie makers willen graag alleen professionals aan boord. En dus geen verstandelijk gehandicapte zwarte piet die zijn halve leven al deze rol speelt in de betreffende gemeente. Met een handicap kun je volgens de NTR waarschijnlijk in zijn geheel geen professional zijn. Ik vraag me af of er ook zo naar mij gekeken word binnen de verslavingszorg? Verder is het natuurlijk vreemd dat er om professionals gevraagd word in een kinderfeest.
Ik ben wel blij dat het niet bij de Sint zelf vandaan komt. Dan had ik mijn kinderen namelijk direct moeten uitleggen dat Sinterklaas niet bestaat en dan hadden ze moeten gaan geloven in de Paashaas of de tandenfee.

Groet
Martijn

Fratsen

Geen fratsen is een bekende uitspraak. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg, hoort ook in dit rijtje. Fratsen is dus eigenlijk raar gedrag.
Geef mij maar Fratsen, het liefst iedere dag. Het verschil zit ‘m in de hoofdletter F. Met hoofdletter praten we namelijk over een band die ik jaren geleden leerde kennen en die eigenlijk al zo’n 17 jaar terug een laatste concert heeft gegeven. En toen 4 jaar geleden nogmaals en afgelopen vrijdag opnieuw. Ze willen nu niet weer bijna 4 jaar wachten op een volgend definitief afscheidsconcert, dus waarschijnlijk kan ik binnenkort opnieuw van ze genieten.

Muziek is altijd een uitlaatklep geweest. Ik heb jarenlang zelf gitaar gespeeld en liedjes gezongen. In bandjes, maar ook gewoon thuis. Natuurlijk liep ik vroeger met mijn gitaar over de campings in Frankrijk en de liedjes van Fratsen werden standaard gespeeld. Het doet me dan ook nu nog denken aan leuke en goede tijden. Muziek waar ik wat mee heb. Sterker nog, Marloes en ik hebben elkaar leren kennen op het afscheidsconcert van Fratsen. En natuurlijk zijn we samen naar het benefietconcert van 4 jaar geleden geweest. En afgelopen weekend was er weer een feestje. Het pand van Janna, een bekend pand waarin onder andere al 40 jaar voor de jeugd van alles te doen is, en tevens de titel van een van de liedjes van Fratsen, vierde feest. In verband met het 40 jarig bestaan was er 4 dagen feest. Een van deze dagen zou afgesloten gaan worden door een concert van Fratsen, die daar ooit zijn begonnen.

 

Dus op naar Diepenheim, niet meer dan een vlekje op de kaart. Maar wel een vlekje waar altijd wat te beleven is. Het feit dat een jongeren soos al 40 jaar bestaat is op zich al bijzonder, dat daarvoor het dorp 4 dagen lang veranderd in een feest is bizar. Naar het schijnt is in Diepenheim eigenlijk altijd wat te beleven en praten we hier gewoon over een van de meest creatieve dorpen van Nederland. En die creativiteit kwam mij goed van pas.

 

Net als alle niet gehandicapten moet ook ik af en toe naar het toilet. En dat ik geen 7 liter luier wil dragen heb ik vorige keer al uitgelegd. Dus op zoek naar een invalidetoilet. In het monumentale Pand van Janna, was er daadwerkelijk een aanwezig. Volgestouwd met elektronica een kabeltjes weliswaar. De organisatie ging echter direct aan het schoonmaken en binnen een mum van tijd, kon ik op een normale manier afwateren.

 

Let vooral ook op de rol pleepapier.

Het concert zelf was top. Ook hier werd creatief gekeken naar oplossingen, helaas hebben ze me niet hoger kunnen plaatsen. Het is wat lastig om ook maar iets op het podium te zien als je in een rolstoel zit. Ik stond behoorlijk vooraan, maar werkelijk iedereen is groter dan ik ben. Het verschil tussen staan en zitten word duidelijk door de 2e foto die door een vriend is genomen die naast me stond.

De eerste foto is dus mijn uitzicht, de tweede is wat de rest van het publiek kon zien. Niet dat dit de sfeer ook maar enigszins heeft bedorven. Ik heb werkelijk een top avond gehad. De muziek was fantastisch, de band ouderwets goed en ik ben een hoop bekenden tegen gekomen. Dat is een van de voordelen van Fratsen. Je voelt je niet oud tussen het publiek. Dat is namelijk gewoon meegegroeid met de band. Zij zijn bijna 20 jaar ouder en zo ook wij het publiek.
Nu maar hopen dat ze niet te lang wachten met wederom een afscheidsconcert. Of een afscheidstour, of een reünie of wat je ook maar kunt bedenken.

Groet
Martijn