Ik heb het zwaar met alleen maar vrouwen in huis. Vrouwen zullen me nu uitlachen, mannen begrijpen direct waar ik het over heb. Ik klaag niet, alleen op dit blog, maar 3 extra dames was wel het toppunt.
Bij binnenkomst stond mijn woonkamer vol met tassen. Het leek erop dat de dames hier een maand of vier wilden blijven. Toch bleek dit niet het geval. Ze hadden kleding bij zich, daarnaast natuurlijk toiletspullen en pyjama's. Dat was bij de meeste genoeg om de eerste tas te vullen. Een van hen had zelfs een koffer op wieltjes bij zich. Dan neem je je spullen toch makkelijker mee, dan met het normale zeulen van de tas.
De andere tassen waren gevuld met luchtbedden. De woonkamer is grondig verbouwd en uiteindelijk konden de dames liggen. Het probleem was, dat ook dit soort jonge wezentjes, geen genoegen nemen met een simpel matrasje. Nee, het waren bijna allemaal tweepersoons uitvoeringen van ongeveer een halve meter dik. Dit om de fragiele botjes niet met de grond in aanraking te laten komen. Comfort boven alles.
Zelf een bed opdekken is er ook al niet meer bij. Daar zijn papa's voor. Ik had geluk dat een van de andere papa's een elektrische pomp had meegegeven.
Natuurlijk moest er eerst gegeten worden. We hebben de dames zelf pizza laten maken. Altijd goed, lekker makkelijk en makkelijk lekker.
Na het eten werd er omgekleed. Ik zeg bewust omkleden, want gewoon een pyjama aan doen is er bij 9 en 10 jarigen niet meer bij. De pyjama's werden aangetrokken, haarstijlen werden aangepast op de nacht en de ideale houding voor de filmmarathon werd gezocht. Dit alles duurde ruim een half uur. Wanneer ik een pyjama aan doe, duurt dit gemiddeld zo'n 30 seconden en dat is inclusief handicap.
Na het eten werd er omgekleed. Ik zeg bewust omkleden, want gewoon een pyjama aan doen is er bij 9 en 10 jarigen niet meer bij. De pyjama's werden aangetrokken, haarstijlen werden aangepast op de nacht en de ideale houding voor de filmmarathon werd gezocht. Dit alles duurde ruim een half uur. Wanneer ik een pyjama aan doe, duurt dit gemiddeld zo'n 30 seconden en dat is inclusief handicap.
Van tevoren was bepaald welke films gekeken zouden worden. natuurlijk heb je er dan altijd 1 die toch wat anders wil. Tweede kamer debatten zijn er niets bij. Voordat de eerste film gestart was, had de klok al 8 uur geslagen. Om een lang verhaal kort te maken, tegen twaalven hadden we de marathon erop zitten. Zelf wilden Marloes en ik graag ook naar bed, maar de dames moesten eerst nog naar het toilet, de tanden poetsen en al die andere zaken die horen bij het avondritueel van bijna-pubers.
En daarmee kom ik bij mijn punt. Waarom noemen ze dit soort feestjes in vredesnaam slaapfeestjes? Er word niet geslapen. Alles behalve dat. Net na twaalven hadden wij de dames allemaal boven staan. Bij de buren was ook feest en toen de dames eenmaal stil waren, was daar natuurlijk wat van te horen. Vervolgens bleek er 1 bang voor de katten te zijn. Dus die hebben we opgesloten in de keuken, maar dat werkte niet. Ik bedoel de katten en niet het kind. Uiteindelijk hebben we de katten maar mee naar boven genomen. Tenslotte kwam er 1 met buikpijn, die gelukkig direct weer is gaan slapen daarna. Inmiddels was het net na 2 uur 's nachts.
Om 8 uur was het zootje weer wakker. Dan komt het ontbijt. De een wil thee, de ander melk, de volgende yoghi. Daarnaast wil de een een zacht, de ander een hard gekookt ei. Ook spiegeleieren enzovoorts. Na ongeveer een uur ontbijt, moet er aangekleed worden. Dat is dan de omgekeerde volgorde van de afgelopen avond. Ander haar, andere kleding en dergelijke. Gelukkig was het bijna 10 uur, het moment waarop de troepen weer huiswaarts zouden keren. Ik heb de bedden maar weer in de juiste tassen gepropt zodat ze ook daadwerkelijk om 10 klaar voor vertrek moesten zijn.
En toen wilde de dame met buikpijn toch graag nog wel een nachtje blijven. Dat hebben we maar niet gedaan.
Ik denk dat ik erachter ben wat ze met een slaapfeestje bedoelen. Dat de ouders na het feestje zoveel slaap hebben dat ze de rest van het weekend als zombies moeten doorbrengen. Leuk, tienerdochters.....
Groet
Martijn
