Hij is er weer. Sinterklaas is weer in het land. Wederom natuurlijk met de nodige problemen, maar het is toch maar weer gelukt. Na een aankomst in Groningen, waar de staf weer enige tijd kwijt was, is de Sint op de trein gestapt en naar Hengelo gereden. En voor een keer reed de trein wel op tijd.
Natuurlijk moet je met 2 "gelovers" moet je natuurlijk naar de intocht. Sam, de oudste, speelt het spel goed mee. Af en toe een verspreking, maar de anderen hebben nog niets door. Jip is 5 en gelooft alles wat haar word voorgelogen. Die herkent ook geen anderen in Zwarte Piet en Sinterklaas.
Kris daarentegen vond dat Pietje Paniek toch wel erg veel op Jochem Myjer lijkt. En dan komen onvermijdelijk de vragen. Gelukkig loste Jochem het zelf mooi op via Twitter. Daar schreef hij dat hij in Groningen naar de intocht zou gaan, om zijn Spaanse neef te zien. Probleem opgelost. Kris had zelfs nog ruzie in de klas over dit weetje.
Het blijft bizar om te zien hoe kinderen fantaseren om Sinterklaas in leven te houden. De meest rare theorieën worden geloofd en verder uitgebreid. Het feit dat Sinterklaas in elke stad om 2 uur 's middags aan kan komen, geloven ze ook direct.
In Hengelo kwam de Sint dus met de trein aan en vervolgens zou hij op zijn paard de stad door gaan. We hadden een goed plek gekozen om de optocht te kunnen zien. De Sint kwam inderdaad met zijn paard en draaide nog een extra rondje om goed naar alle kindjes te kunnen zwaaien.
En natuurlijk waren er veel Zwarte Pieten. Gelukkig lijkt de discussie in Hengelo niet plaats te vinden. Er waren geen protesten en er zijn ook geen Pieten in elkaar geslagen. Deze dreiging schijnt er in het westen van het land wel te zijn.
En Zwarte Piet had natuurlijk weer zakken vol snoep bij zich. 1 ding moet ik wel kwijt. Zijn de kinderen van tegenwoordig zo verschrikkelijk brutaal geworden, of was dit vroeger ook al zo? Ze nemen van huis uit zakken mee, die ze openhouden voor Zwarte Piet. Gooi maar vol, lijken ze te zeggen. Dan blijkt dat ze op verschillende plekken de stoet onderscheppen om nogmaals de zakken te laten vullen. Hier doen wij dus niet aan mee. Als je veel snoep wilt, dan moet je een rolstoeler meenemen. Zwarte Piet schept er een groot genoegen in, om bij rolstoelers de schoot vol te gooien met snoepgoed. De kinderen hebben natuurlijk niet heel grote handen, mijn schoot daarentegen kan een hoop meer snoep bevatten. En toen de eerste Piet eenmaal de rolstoeler had gevonden, volgde de rest al snel. Met als resultaat dat de kinderen tot volgend jaar kerstmis pepernoten, schuimpjes en tumtum kunnen eten.
Groet
Martijn
zondag 17 november 2013
zaterdag 2 november 2013
Nog een keer
En ja hoor, daar is 'tie weer! De gemeente Hengelo. Waarschijnlijk voorlopig voor de laatste keer. De ellende met de invalideparkeerkaart is duidelijk. Maar er is een nieuw hoofdstuk aan toegevoegd.
Nog even terug naar de gehandicapten parkeerkaart. Ik was volgens de gemeente te laat met aanvragen. Toch was allang duidelijk dat ik gewoon recht heb op deze kaart en hebben ze de termijnen onnodig lang gemaakt. Maar goed zo werkt het bij de gemeente nu eenmaal. Sterker nog, bij eerdere aanvragen kreeg ik al eerste een ontvangstbevestiging. Een week later kwam dan de brief waarin stond dat ze niet aan de wettelijke termijn van 6 weken zouden kunnen voldoen, dus dan hebben ze een dubbele termijn. Deze kreeg ik overigens niet bij de aanvraag van de parkeerkaart, maar toch duurde het nog 8 weken voordat ik de kaart daadwerkelijk in handen had.
In de tussentijd heb ik nog een aanvraag gedaan. Wie mijn Facebook regelmatig ziet, weet dat ik een tijdje een Swiss-trac heb mogen gebruiken van de Nederlandse importeur. De Swiss-trac is een elektrisch aangedreven wagentje dat je aan de voorkant van je rolstoel koppelt. Hiermee kun je dan langere afstanden rijden. Op zich niet veel anders dan een scootmobiel zul je zeggen, maar hiermee kun je bijvoorbeeld ook het bos door, het strand op, door grindbakken rijden en zelfs sneeuw is geen enkel probleem. Ook de kids rijden maar wat graag mee.
Dit soort apparaten is duur en dus voor mij niet direct aan te schaffen. Iedereen die een wat groter gezin heeft, weet wat dat kost. Sparen en geld overhouden voor "luxe-artikelen" als een Swiss-trac zit er dan gewoon niet in. Gelukkig is daar de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) die hulp bied. De Swiss-trac zorgt er namelijk voor dat ik met mijn gezin veel meer kan doen. Mobiliteit voor mij alleen is geen probleem. Ik heb voldoende aan mijn rolstoel. De problemen die mijn handicap mijn gezin opleveren zijn echter minder makkelijk op te lossen. Ik sta letterlijk altijd aan de zijlijn en met deze oplossing is het een stuk makkelijker geworden om de rol als vader en echtgenoot beter en vooral completer in te vullen.
Ik heb dus op 22 september een aanvraag ingediend. Eerst gebeld om een consulent te spreken om een en ander uit te leggen. Dit was niet mogelijk. Wanneer ik een schriftelijke aanvraag zou indienen, dan zou de consulent vanzelf contact opnemen. En dit gebeurde inderdaad afgelopen maandag al.
Er waren dus in dit geval maar 5 werkdagen nodig. Dat lijkt een stuk beter dan 8 weken, maar is het helaas niet.
Ze belden namelijk om de aanvraag af te wijzen. Ik kon kort vertellen waarvoor ik de Swiss-trac nodig zou hebben. Dat de boel werd afgewezen was al duidelijk, maar toch mocht ik mijn zegje nog doen. Beetje vreemd. De argumenten van de gemeente waren dat ik best in het bos kon komen. Niet overal, maar veel was wel bereikbaar. Grindpaden, zand en ook sneeuw moet ik dan maar vermijden. Daarnaast heb ik al een handbike en daarmee heeft de gemeente voldoende gedaan. Kortom ik kan fluiten naar de Swiss-trac.
Het vreemde in dit geval vind ik wel dat de gemeente voor een toekenning van een aanvraag 8 weken nodig heeft, terwijl een afwijzing in 5 dagen is gedaan. Het word dus zoeken naar andere oplossingen. Als iemand nog 6000 euro heeft liggen.....
Groet
Martijn
Nog even terug naar de gehandicapten parkeerkaart. Ik was volgens de gemeente te laat met aanvragen. Toch was allang duidelijk dat ik gewoon recht heb op deze kaart en hebben ze de termijnen onnodig lang gemaakt. Maar goed zo werkt het bij de gemeente nu eenmaal. Sterker nog, bij eerdere aanvragen kreeg ik al eerste een ontvangstbevestiging. Een week later kwam dan de brief waarin stond dat ze niet aan de wettelijke termijn van 6 weken zouden kunnen voldoen, dus dan hebben ze een dubbele termijn. Deze kreeg ik overigens niet bij de aanvraag van de parkeerkaart, maar toch duurde het nog 8 weken voordat ik de kaart daadwerkelijk in handen had.
In de tussentijd heb ik nog een aanvraag gedaan. Wie mijn Facebook regelmatig ziet, weet dat ik een tijdje een Swiss-trac heb mogen gebruiken van de Nederlandse importeur. De Swiss-trac is een elektrisch aangedreven wagentje dat je aan de voorkant van je rolstoel koppelt. Hiermee kun je dan langere afstanden rijden. Op zich niet veel anders dan een scootmobiel zul je zeggen, maar hiermee kun je bijvoorbeeld ook het bos door, het strand op, door grindbakken rijden en zelfs sneeuw is geen enkel probleem. Ook de kids rijden maar wat graag mee.
Dit soort apparaten is duur en dus voor mij niet direct aan te schaffen. Iedereen die een wat groter gezin heeft, weet wat dat kost. Sparen en geld overhouden voor "luxe-artikelen" als een Swiss-trac zit er dan gewoon niet in. Gelukkig is daar de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) die hulp bied. De Swiss-trac zorgt er namelijk voor dat ik met mijn gezin veel meer kan doen. Mobiliteit voor mij alleen is geen probleem. Ik heb voldoende aan mijn rolstoel. De problemen die mijn handicap mijn gezin opleveren zijn echter minder makkelijk op te lossen. Ik sta letterlijk altijd aan de zijlijn en met deze oplossing is het een stuk makkelijker geworden om de rol als vader en echtgenoot beter en vooral completer in te vullen.
Ik heb dus op 22 september een aanvraag ingediend. Eerst gebeld om een consulent te spreken om een en ander uit te leggen. Dit was niet mogelijk. Wanneer ik een schriftelijke aanvraag zou indienen, dan zou de consulent vanzelf contact opnemen. En dit gebeurde inderdaad afgelopen maandag al.
Er waren dus in dit geval maar 5 werkdagen nodig. Dat lijkt een stuk beter dan 8 weken, maar is het helaas niet.
Ze belden namelijk om de aanvraag af te wijzen. Ik kon kort vertellen waarvoor ik de Swiss-trac nodig zou hebben. Dat de boel werd afgewezen was al duidelijk, maar toch mocht ik mijn zegje nog doen. Beetje vreemd. De argumenten van de gemeente waren dat ik best in het bos kon komen. Niet overal, maar veel was wel bereikbaar. Grindpaden, zand en ook sneeuw moet ik dan maar vermijden. Daarnaast heb ik al een handbike en daarmee heeft de gemeente voldoende gedaan. Kortom ik kan fluiten naar de Swiss-trac.
Het vreemde in dit geval vind ik wel dat de gemeente voor een toekenning van een aanvraag 8 weken nodig heeft, terwijl een afwijzing in 5 dagen is gedaan. Het word dus zoeken naar andere oplossingen. Als iemand nog 6000 euro heeft liggen.....
Groet
Martijn
Abonneren op:
Posts (Atom)