Eigenlijk had ik vandaag willen schrijven over een aantal zaken die ik de afgelopen week heb meegemaakt. Grappig en soms frustrerend, maar goed materiaal.
Helaas zijn er de afgelopen dagen echter dingen gebeurd die in mijn beleving een stuk belangrijker zijn.
De regering is flink aan het bezuinigen. Dat ze daarmee ook de gehandicapten aanpakken is zo langzamerhand logisch aan het worden. Zo word de WMO aangepakt, verdwijnen er verschillende sociale werkprojecten en de participatiewet heb ik afgelopen week uitgebreid besproken. Waar ik me nu op wil richten heeft met mijn werk te maken. Ik werk in de zorg, binnen de justitiele kaders.
Nu word in de zorg altijd bezuinigd en de golfbeweging van inkomsten is al zo oud als de zorg zelf. Op het gebied van justitie is er ook altijd beweging. Maar wat minister Teeven nu van plan is, gaat voor veel problemen zorgen de komende jaren.
Er is altijd discussie geweest over het feit dat de straffen in Nederland te laag zijn, de verkeersboetes te hoog en dat de gevangenis lijkt op CenterParcs. Die discussie wil ik ook niet voeren. Waar wij vanuit de reclassering ons hard voor maken is om mensen die daadwerkelijk het gevang in gaan, te begeleiden naar buiten toe, om er voor te zorgen dat ze niet opnieuw met justitie in aanraking komen. Onder het mom "binnen beginnen", worden er in gevangenissen behandelingen en programma's aangeboden om een en ander voor te bereiden. Natuurlijk zijn er dan altijd mensen die na een gevangenisstraf opnieuw de fout in gaan, maar het heeft de afgelopen jaren ook zeker succes gehad. Teeven roept al een tijd om hardere straffen, maar hij heeft nu iets nieuws bedacht, dat daar haaks op staat.
Teeven heeft besloten dat er verschillende gevangenissen dicht moeten. Daarnaast worden er een aantal TBS-klinieken gesloten. Er zullen meer mensen op een cel worden geplaatst en de rest krijgt een enkelbandje (elektronische detentie). Dat hierbij 3600 banen op de tocht staan word niet genoemd. Dat in mijn beleving het jarenlange werk van onder andere het gevangenispersoneel en de reclassering, maar ook de gemeenten, de zorginstellingen en de politie, kapot word gemaakt is ook een niet genoemde factor.
Al jaren zijn we bezig om mensen die met justitie in aanraking komen op een goede manier terug de maatschappij in te laten stromen. Hiervoor is de inzet van verschillende partijen nodig. Ik verwacht dat wij als reclassering veel meer werk gaan krijgen, met veel minder resultaat. De zorgvuldig uitgedachte werkwijze met betrekking tot onder andere de veelplegers, komt op losse schroeven te staan. De zorg die deze doelgroep nodig heeft kan niet meer geboden worden, wanneer deze plannen werkelijkheid worden.
Dat er dit jaar minder mensen voor het gerecht gebracht zijn (tot op heden), zal er zeker ook niet aan meewerken. Ik voorzie een stijging van de criminaliteit doordat mensen sneller naar huis gestuurd gaan worden met een enkelband en het simpele feit dat er minder mensen berecht worden. Al met al zal dit een hoop meer kosten met zich mee gaan brengen.
Vanuit mijn functie, werk ik veel in de gevangenis in Hoogeveen. Deze gevangenis is voorzien van de modernste veiligheidseisen en heeft een speciale toewijzing op het gebied van veelplegers. Deze afdeling behaalt resultaten die licht boven het landelijk gemiddelde liggen. Natuurlijk preek ik een beetje voor eigen parochie. Ik ken de mensen daar goed en zie ze niet graag zonder werk komen te zitten, maar bovengenoemde problemen zijn natuurlijk ook volledig op hen van toepassing.
Helaas zal Teeven dit blog waarschijnlijk niet lezen, maar de bezuinigingen die hij nu plant, zullen uiteindelijk een stuk duurder uitpakken. En dus word er niet alleen bezuinigd op mijn handicap, maar word ik ook in mijn professionele leven nogmaals gepakt.
Groet
Martijn
zaterdag 23 maart 2013
vrijdag 15 maart 2013
Participeren
Participeren oftewel meedoen. Meedoen is belangrijker dan winnen, is een veel gehoord spreekwoord. Of met deze gedachte in het achterhoofd de nieuwe Participatiewet is bedacht, vraag ik me af.
De nieuwe participatiewet zal op 1 januari 2014 van start gaan. Wie kan werken, hoort niet afhankelijk te zijn een uitkering. Dat is de basis. Dat het voor mensen met een lichamelijke, psychische of verstandelijke beperking moeilijker aan werk kunnen komen moge duidelijk zijn. Het kabinet Rutt-Asscher neemt maatregelen om deze groep vooruit te helpen.
Ik zat de verkorte samenvatting van deze wet te lezen en er vielen me een aantal zaken op. Het streven naar meer mensen aan het werk, is natuurlijk prima. Dat mensen met een beperking geheel of gedeeltelijk aan het werk zijn is alleen maar goed. Daarmee participeren ze weer op de arbeidsmarkt en dit kan verschillende voordelen hebben. Ik ben er een groot voorstander van dat mensen werken zoveel ze kunnen.
Een van de eerste veranderingen betreft de Wajong-uitkering. Deze zal alleen nog voor mensen zijn die in het geheel niet meer kunnen werken (volledig en duurzaam arbeidsongeschikt). Tevens worden de sociale werkplaatsen aangepakt. Het gaat om een bezuiniging, die mooi verpakt is. De sociale werkvoorziening is een goed initiatief dat volgens mij niet gesloopt moet worden.
Het punt dat mij echter het meest verbaasde heeft te maken met mensen met een arbeidshandicap. De officiele lezing is echter de volgende:
"Er is sprake van een arbeidshandicap als een werknemer de ‘arbeidsgehandicapte status’ heeft gekregen door een bedrijfsarts van de arbodienst of een verzekeringsarts van UWV. De status kan pas toegekend worden als de werknemer beschikt over een ‘medisch objectief waarneembare structurele functionele beperking’.
Het voordeel van deze aanduiding is dat de werknemer of werkgever gebruik kan maken van ‘werkvoorzieningen’ die vergoed worden door UWV. De werknemer mag echter weigeren om de betiteling op hem van toepassing te laten zijn." Bron www.arboportaal.nl
En dan weet je eigenlijk nog niets. Maakt niet uit, het gaat om de nieuwe particpatiewet. Daarin staat dat het vanaf 1 januari 2015 stapsgewijs ingevoerd gaat worden dat ieder bedrijf, groter dan 25 werknemers, 5% van het personeelsbestand moet vullen met mensen met een arbeidshandicap. Voldoet het bedrijf hier niet aan, dan kan het een boete krijgen.
Natuurlijk ging het daarna los op kantoor. Ik ben de enige arbeidsgehandicapte op onze afdeling. Wij hebben 23 FTE (dat is de term waarin het aantal volledige functies uitgedrukt word. Dus 1 FTE geeft bij ons 36 uur per week. Dit kan ingevuld worden door bijvoorbeeld twee personen die in deeltijd werken of 1 die fulltime werkt). Ik bezet volgens mijn contract 0,38 FTE. Om op 5% uit te komen, zou er bij ons op de afdeling 1,15 FTE arbeidsgehandicapt moeten zijn. Met andere woorden, ik moet nog 2 collega's een handicap bezorgen om aan de norm te voldoen. Voor mijn werkgever, die ongeveer 1200 mensen in dienst heeft, gaat het om 60 personen.
We zijn nu aan het brainstormen hoe we de arbeidsgehandicapten gaan creeeren. De vraag is welke handicap voldoende is. Dat word de komende 2 jaar dus nogal wat knieen breken en ogen uitsteken.
Wij maken er op kantoor dus grappen zat over, maar de realiteit is wel vreemd. Als alle bedrijven die meer dan 25 man in dienst hebben, 5% aan arbeidsgehandicapten in dienst nemen, zou het hele probleem opgelost zijn. Dat is, zoals een collega van mij mooi omschreef, een papieren werkelijkheid. Natuurlijk kun je door positieve discriminatie mensen aan het werk helpen, ik vraag me echter af of je daarmee niet voorbij gaat aan de capaciteiten en talenten van mensen. Of ze nu een arbeidshandicap hebben of niet. Ik val mooi binnen de norm, maar ben hier niet op uitgezocht. Ik vraag me dan ook af of het prettig is om een baan aangeboden te krijgen om je beperkingen. Bedrijven moeten arbeidsgehandicapten niet aannemen om maar aan de norm te voldoen, maar om hun kwaliteiten. Het is jammer dat daar op dit moment niet naar gekeken word. Rutte bedankt......
Groet
Martijn
De nieuwe participatiewet zal op 1 januari 2014 van start gaan. Wie kan werken, hoort niet afhankelijk te zijn een uitkering. Dat is de basis. Dat het voor mensen met een lichamelijke, psychische of verstandelijke beperking moeilijker aan werk kunnen komen moge duidelijk zijn. Het kabinet Rutt-Asscher neemt maatregelen om deze groep vooruit te helpen.
Ik zat de verkorte samenvatting van deze wet te lezen en er vielen me een aantal zaken op. Het streven naar meer mensen aan het werk, is natuurlijk prima. Dat mensen met een beperking geheel of gedeeltelijk aan het werk zijn is alleen maar goed. Daarmee participeren ze weer op de arbeidsmarkt en dit kan verschillende voordelen hebben. Ik ben er een groot voorstander van dat mensen werken zoveel ze kunnen.
Een van de eerste veranderingen betreft de Wajong-uitkering. Deze zal alleen nog voor mensen zijn die in het geheel niet meer kunnen werken (volledig en duurzaam arbeidsongeschikt). Tevens worden de sociale werkplaatsen aangepakt. Het gaat om een bezuiniging, die mooi verpakt is. De sociale werkvoorziening is een goed initiatief dat volgens mij niet gesloopt moet worden.
Het punt dat mij echter het meest verbaasde heeft te maken met mensen met een arbeidshandicap. De officiele lezing is echter de volgende:
"Er is sprake van een arbeidshandicap als een werknemer de ‘arbeidsgehandicapte status’ heeft gekregen door een bedrijfsarts van de arbodienst of een verzekeringsarts van UWV. De status kan pas toegekend worden als de werknemer beschikt over een ‘medisch objectief waarneembare structurele functionele beperking’.
Het voordeel van deze aanduiding is dat de werknemer of werkgever gebruik kan maken van ‘werkvoorzieningen’ die vergoed worden door UWV. De werknemer mag echter weigeren om de betiteling op hem van toepassing te laten zijn." Bron www.arboportaal.nl
En dan weet je eigenlijk nog niets. Maakt niet uit, het gaat om de nieuwe particpatiewet. Daarin staat dat het vanaf 1 januari 2015 stapsgewijs ingevoerd gaat worden dat ieder bedrijf, groter dan 25 werknemers, 5% van het personeelsbestand moet vullen met mensen met een arbeidshandicap. Voldoet het bedrijf hier niet aan, dan kan het een boete krijgen.
Natuurlijk ging het daarna los op kantoor. Ik ben de enige arbeidsgehandicapte op onze afdeling. Wij hebben 23 FTE (dat is de term waarin het aantal volledige functies uitgedrukt word. Dus 1 FTE geeft bij ons 36 uur per week. Dit kan ingevuld worden door bijvoorbeeld twee personen die in deeltijd werken of 1 die fulltime werkt). Ik bezet volgens mijn contract 0,38 FTE. Om op 5% uit te komen, zou er bij ons op de afdeling 1,15 FTE arbeidsgehandicapt moeten zijn. Met andere woorden, ik moet nog 2 collega's een handicap bezorgen om aan de norm te voldoen. Voor mijn werkgever, die ongeveer 1200 mensen in dienst heeft, gaat het om 60 personen.
We zijn nu aan het brainstormen hoe we de arbeidsgehandicapten gaan creeeren. De vraag is welke handicap voldoende is. Dat word de komende 2 jaar dus nogal wat knieen breken en ogen uitsteken.
Wij maken er op kantoor dus grappen zat over, maar de realiteit is wel vreemd. Als alle bedrijven die meer dan 25 man in dienst hebben, 5% aan arbeidsgehandicapten in dienst nemen, zou het hele probleem opgelost zijn. Dat is, zoals een collega van mij mooi omschreef, een papieren werkelijkheid. Natuurlijk kun je door positieve discriminatie mensen aan het werk helpen, ik vraag me echter af of je daarmee niet voorbij gaat aan de capaciteiten en talenten van mensen. Of ze nu een arbeidshandicap hebben of niet. Ik val mooi binnen de norm, maar ben hier niet op uitgezocht. Ik vraag me dan ook af of het prettig is om een baan aangeboden te krijgen om je beperkingen. Bedrijven moeten arbeidsgehandicapten niet aannemen om maar aan de norm te voldoen, maar om hun kwaliteiten. Het is jammer dat daar op dit moment niet naar gekeken word. Rutte bedankt......
Groet
Martijn
zondag 10 maart 2013
Gemengde gevoelens
Afgelopen vrijdag hadden Marloes en ik een feestje. Vandaar dat dit blog nu pas geschreven is, ik ben nog steeds aan het bijkomen. De drukkerij waar Marloes voor werkt, was uitgenodigd door Wisa. Wisa is een bedrijf dat wereldwijd ballonnen, vlaggetjes en aanverwante artikelen maakt. Het gaat om een echt familiebedrijf met een groep thuiswerkers. Deze waren natuurlijk uitgenodigd, daarnaast had de directie ook de drukkerij en verschillende leveranciers uitgenodigd. In totaal zullen er tussen de 100 en 120 man geweest zijn.
Het feest zou gehouden gaan worden in het Bölke. In Enschede is dit een bekend fenomeen en op kantoor werden er flink wat grappen gemaakt van tevoren. Het Bölke is namelijk een discotheek waar een gay-sauna aanwezig is. Dat je de discotheek en bar kunt afhuren voor feesten en bruiloften word dan voor het gemak even vergeten. De opmerkingen vlogen dus om mijn oren en meermalen werd mij verteld dat ik maar een gelukkig mens was, omdat ik in een rolstoel zit. Mij zou niets kunnen gebeuren omdat ik zit. Beetje flauw misschien, maar zo ging het al die hele voorafgaande week.
De vraag blijft natuurlijk altijd of ik met mijn rolstoel wel binnen zou kunnen komen, maar daar heb ik me nog nooit door laten weerhouden. Dus afgelopen vrijdag om 8 uur stonden Marloes en ik met een aantal van haar collega's te wachten totdat we naar binnen konden.
Eenmaal binnen bleken we daadwerkelijk op de gastenlijst te staan, wat niet onbelangrijk is voor een besloten feest. De jassen werden keurig opgeborgen en wij mochten door naar binnen. En daar stond de eigenaar van Wisa ons op te wachten. De baas van Wisa is een kleine man, met een groot kaal hoofd en een grote bril. Ik besef dat ik daarmee mezelf ook had kunnen omschrijven, ware het niet dat zijn omvang iets groter is dan de mijne. Zeg maar rustig een stuk groter, ik kan er waarschijnlijk een keer of 4 in.
De man was oprecht blij dat wij er waren om het 60 jarig bestaan van zijn bedrijf mee te vieren. Zo ook zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. De hele familie staat bekend als levensgenieters. Ze houden van lekker eten en dat zou vanavond ook blijken. Daarnaast zijn het liefhebbers van het Nederlandse lied. Om dit te onderstrepen was de showband Beethoven aanwezig. Een erg goede band die allerlei verschillende soorten muziek speelt.
Even terug naar de binnenkomst. Ik was niet eerder in het Bölke geweest (nee echt niet ;-)), maar direct naast de ingang heb je een strook van een aantal meter aan de linkerkant. En dat is mijn domein geweest deze avond. Twee meter verder naar voren, en ik zou een val van een halve meter maken, de dansvloer op. Verder naar links waren de toiletten en recht voor me was een trap omhoog naar de balkons. Niet echt rolstoelgeschikt, maar ook dat is geen reden om niet te gaan. Ik heb mezelf met mijn wielen in een nis gedrukt en daar ben ik de rest van de avond niet meer uitgekomen. Een invalidetoilet was niet aanwezig, dus ik heb niet teveel kunnen drinken. En toch hebben we een prima avond gehad.
Om maar eens met het eten te beginnen. Zoals gezegd is de familie gezegend met een bourgondische levensstijl. Lekker eten en dit vooral willen delen met de aanwezige gasten, leek vanavond belangrijk. Er waren in totaal 13 gangen. Naar ik begreep allemaal gemaakt en geserveerd door personeel van het Bölke en allemaal even lekker. Er werd gestart met een mosterdsoep. Vervolgens kwam de sushi op tafel en het werd hoe langer hoe gekker. Ik heb wat foto's gemaakt, maar voornamelijk genoten. Er was een pasta gerecht dat het tot foto heeft gered, net als de bakjes noedels met pittige ossenhaas stukken.
Dit alles werd omlijst door muziek. Natuurlijk een kleine toespraak bij het eerste gesprek, daarna was de familie te druk met feestvieren.
Ik ben geen fan van Tros feest op het plein muziek. Zangers als Jan Smit, of Nick en Simon trekken volle zalen, maar ik zal daar niet zomaar naar toe gaan. En wie komt daar als eerste verassingsact binnen wandelen?
Juist...Jannes. Zijn muziek werd luidkeels meegezongen. Marloes en ik kenden zijn teksten niet, maar dat mocht de pret niet drukken. Natuurlijk bleef het daar niet bij. Vervolgens kwamen Wolter Kroes en Leona Philippo (de winnares van the Voice) nog een duit in het zakje doen.
Ondanks dat ik niet van mijn plek kon komen, moet ik zeggen dat we een geweldig feest hebben gehad. Het personeel waf professioneel en erg vriendelijk en heeft geprobeerd het ook mij naar de zin te maken. Het feest zou tot 4 uur die nacht gaan duren, maar Marloes en ik zijn rond een uur of 1 vertrokken. Tja, je word oud Martijn hoor ik je denken, maar dit is niet waar. Mijn blaas stond letterlijk op knappen. Zoals ik al aangaf, was er geen invalidentoilet en was het gewone toilet voor mij niet bereikbaar. Probeer het dan maar eens een uur of 5 op te houden, terwijl heerlijk eten en drinken je telkens word voorgezet.
Groet
Martijn
Het feest zou gehouden gaan worden in het Bölke. In Enschede is dit een bekend fenomeen en op kantoor werden er flink wat grappen gemaakt van tevoren. Het Bölke is namelijk een discotheek waar een gay-sauna aanwezig is. Dat je de discotheek en bar kunt afhuren voor feesten en bruiloften word dan voor het gemak even vergeten. De opmerkingen vlogen dus om mijn oren en meermalen werd mij verteld dat ik maar een gelukkig mens was, omdat ik in een rolstoel zit. Mij zou niets kunnen gebeuren omdat ik zit. Beetje flauw misschien, maar zo ging het al die hele voorafgaande week.
De vraag blijft natuurlijk altijd of ik met mijn rolstoel wel binnen zou kunnen komen, maar daar heb ik me nog nooit door laten weerhouden. Dus afgelopen vrijdag om 8 uur stonden Marloes en ik met een aantal van haar collega's te wachten totdat we naar binnen konden.
Eenmaal binnen bleken we daadwerkelijk op de gastenlijst te staan, wat niet onbelangrijk is voor een besloten feest. De jassen werden keurig opgeborgen en wij mochten door naar binnen. En daar stond de eigenaar van Wisa ons op te wachten. De baas van Wisa is een kleine man, met een groot kaal hoofd en een grote bril. Ik besef dat ik daarmee mezelf ook had kunnen omschrijven, ware het niet dat zijn omvang iets groter is dan de mijne. Zeg maar rustig een stuk groter, ik kan er waarschijnlijk een keer of 4 in.
De man was oprecht blij dat wij er waren om het 60 jarig bestaan van zijn bedrijf mee te vieren. Zo ook zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. De hele familie staat bekend als levensgenieters. Ze houden van lekker eten en dat zou vanavond ook blijken. Daarnaast zijn het liefhebbers van het Nederlandse lied. Om dit te onderstrepen was de showband Beethoven aanwezig. Een erg goede band die allerlei verschillende soorten muziek speelt.
Even terug naar de binnenkomst. Ik was niet eerder in het Bölke geweest (nee echt niet ;-)), maar direct naast de ingang heb je een strook van een aantal meter aan de linkerkant. En dat is mijn domein geweest deze avond. Twee meter verder naar voren, en ik zou een val van een halve meter maken, de dansvloer op. Verder naar links waren de toiletten en recht voor me was een trap omhoog naar de balkons. Niet echt rolstoelgeschikt, maar ook dat is geen reden om niet te gaan. Ik heb mezelf met mijn wielen in een nis gedrukt en daar ben ik de rest van de avond niet meer uitgekomen. Een invalidetoilet was niet aanwezig, dus ik heb niet teveel kunnen drinken. En toch hebben we een prima avond gehad.
Om maar eens met het eten te beginnen. Zoals gezegd is de familie gezegend met een bourgondische levensstijl. Lekker eten en dit vooral willen delen met de aanwezige gasten, leek vanavond belangrijk. Er waren in totaal 13 gangen. Naar ik begreep allemaal gemaakt en geserveerd door personeel van het Bölke en allemaal even lekker. Er werd gestart met een mosterdsoep. Vervolgens kwam de sushi op tafel en het werd hoe langer hoe gekker. Ik heb wat foto's gemaakt, maar voornamelijk genoten. Er was een pasta gerecht dat het tot foto heeft gered, net als de bakjes noedels met pittige ossenhaas stukken.
Dit alles werd omlijst door muziek. Natuurlijk een kleine toespraak bij het eerste gesprek, daarna was de familie te druk met feestvieren.
Ik ben geen fan van Tros feest op het plein muziek. Zangers als Jan Smit, of Nick en Simon trekken volle zalen, maar ik zal daar niet zomaar naar toe gaan. En wie komt daar als eerste verassingsact binnen wandelen?
Ondanks dat ik niet van mijn plek kon komen, moet ik zeggen dat we een geweldig feest hebben gehad. Het personeel waf professioneel en erg vriendelijk en heeft geprobeerd het ook mij naar de zin te maken. Het feest zou tot 4 uur die nacht gaan duren, maar Marloes en ik zijn rond een uur of 1 vertrokken. Tja, je word oud Martijn hoor ik je denken, maar dit is niet waar. Mijn blaas stond letterlijk op knappen. Zoals ik al aangaf, was er geen invalidentoilet en was het gewone toilet voor mij niet bereikbaar. Probeer het dan maar eens een uur of 5 op te houden, terwijl heerlijk eten en drinken je telkens word voorgezet.
Groet
Martijn
vrijdag 1 maart 2013
Rare berichten
Het is voor mij de week van de rare berichten geweest. Social media zorgen ervoor dat je makkelijk en snel op de hoogte bent van allerlei nieuwtjes. Soms kom ik echter ook heel vreemde zaken tegen. Een tweetal berichten van de afgelopen week wil ik jullie niet onthouden.
Op Twitter volg ik verschillende groepen die te maken hebben met rolstoelgebruik en de daarbij horende lichamelijke beperkingen. Er is een organisatie die kijkt naar de bereikbaarheid van winkels, cafe's en weet ik wat niet meer in Nederland. In een database kan ik dan makkelijk opzoeken of een bepaalde plek voor mij goed te bereiken is, of dat ik rekening moet houden met allerlei stunts op wielen.
Van de week kregen zij echter de vraag van het Kruidvat of er meegedacht kan worden over aanpassingen in hun winkels. Ik heb al vaker over het Kruidvat geschreven en hun speciale behandeling voor iedereen met een beperking, dus in eerste instantie dacht ik aan een grapje. Maar nee, ze wilden hier serieus mee aan het werk.
Ik heb, met het mij bekende sarcasme gereageerd en een korte tweet verstuurd. "Er is maar 1 oplossing. Een totaal nieuw concept. Stellingen noemen ze dat". Waarmee ik wilde aangeven dat ze beter hun winkels compleet opnieuw kunnen inrichten met materiaal dat gemaakt is om spullen in aan te bieden. Stellingen zoals je deze in normale winkels ziet of zoiets.
Tot mijn grote verbazing echter, kreeg ik onderstaande tweet terug van #KruidvatService. "Bedankt voor het meedenken. Wij nemen dit in overweging. Sandra".
Bijzonder, maar ik geloof er niet al te veel van. Ik verwacht dat ze iedere tweet op deze manier hebben beantwoord, ongeacht het commentaar. Maar, als het Kruidvat over een jaar toch goed door te komen is voor rolstoelers en bijvoorbeeld ouders met kinderwagens, dan neem ik daar de credits wel voor.
Een ander vreemd bericht vond ik op Facebook. Een oudcollega van Marloes heeft MS en gebruikt tegenwoordig ook een rolstoel. Daarnaast heeft hij geloof ik een rollator en ook een hele kleine scootmobiel. Hij woont in de gemeente Hof van Twente, in Delden. En die hebben een heel bijzondere manier van omgaan met de WMO. Deze regeling is ervoor om te zorgen dat mensen met een beperking toch gewoon kunnen blijven deelnemen aan het dagelijks leven. Zo heeft hij een gehandicaptenparkeerkaart aangevraagd. Iets waar hij volledig recht op heeft, behalve als het ligt aan de ambtenaren ter plaatse. Hij heeft mij het mailcontact met de gemeente door gestuurd en dat moet ik gewoon delen. Zo zout heb ik het nog nooit gegeten.
Zijn eerste vraag was of er verklaard kan worden waarom er zoveel verschil zit in de prijs per gemeente. Bij de een moet je gekeurd worden en bij de ander niet. Bijzonder. Dit was hun antwoord.
geachte heer,
Het verschil zit hem in het feit dat de gemeente Hof van Twente alle kosten
die worden gemaakt voor zo'n kaart bij de aanvrager in rekening brengt en de
andere gemeenten dat niet of minder doen.
De meeste gemeenten gaan uit van de redenering dat iemand die gehandicapt is
daar zelf niets aan kan doen en dat om die reden minimale kosten in rekening
moeten worden gebracht. In de Hof van Twente is besloten dat alle zaken die
aan de burger worden geleverd voortaan kostendekkend moeten zijn. Dat is
weliswaar niet erg sociaal maar ik vrees dat er nog veel beroerdere zaken
gaan spelen alsgevolg van de bezuinigingen die de rijksoverheid aan
gemeenten oplegt. Zo zal de huishoudelijke hulp vrijwel volledig verdwijnen
omdat de rijksoverheid 75% minder geld aan gemeenten beschikbaar stelt.
Met vriendelijke groet
Een erg vreemde reactie in mijn ogen. Ze willen dus iemand laten betalen voor het feit dat hij een handicap heeft. De kosten voor zo'n kaart zijn te beperken tot het kwartier werk dat een ambtenaar nodig heeft om de foto erop te plakken en de boel te lamineren. De kosten van het parkeren kunnen ze volgens mij nooit berekenen en andere kosten kan ik zo snel niet bedenken. Gelukkig geven ze zelf al aan dat dit weliswaar niet erg sociaal is. De zin daarna vind ik pas echt eng. Ze geven aan dat dit niet sociaal is, maar het word allemaal nog veel erger wanneer je een handicap hebt. Fijn zo'n gemeente.
Natuurlijk heeft hij hierop weer gereageerd en is ook daarop weer een antwoord gekomen. Ik zal jullie de complete teksten besparen. Wie ze wel wil hebben kan ze bij me opvragen via martijnopwielen@gmail.com. Wat in de verdere briefwisseling naar voren komt, is dat de gemeente Hof van Twente flink moet gaan bezuinigen. De 75% bij thuiszorg waar over word gesproken is een van de vele bezuinigingen. De betreffende ambtenaar geeft aan dat het voordeel dat een houder van een gehandicapteparkeerkaart heeft, gewoon betaald moet worden. Want er zijn tenslotte verschillende parkeerplaatsen waar je met kaart gratis mag staan. En dus houden ze de kosten van een gehandicaptenparkeerkaart bewust extreem hoog om zo andere zaken te kunnen blijven bekostigen. Ook in de laatste brief benadrukt de ambtenaar dat dit inderdaad niet sociaal is, maar dat de gemeente niet anders kan.
Het grote bezuinigen is begonnen. Het is ook goed te begrijpen dat er bepaalde zaken niet meer kunnen, maar om zoiets als een gehandicaptenparkeerkaart zo duur te maken dat deze voor een gehandicapte, met toch al veel extra kosten, onbereikbaar wordt, is asociaal. En niet zoals de gemeente Hof van Twente zegt "niet erg sociaal".
Groet
Martijn
Op Twitter volg ik verschillende groepen die te maken hebben met rolstoelgebruik en de daarbij horende lichamelijke beperkingen. Er is een organisatie die kijkt naar de bereikbaarheid van winkels, cafe's en weet ik wat niet meer in Nederland. In een database kan ik dan makkelijk opzoeken of een bepaalde plek voor mij goed te bereiken is, of dat ik rekening moet houden met allerlei stunts op wielen.
Van de week kregen zij echter de vraag van het Kruidvat of er meegedacht kan worden over aanpassingen in hun winkels. Ik heb al vaker over het Kruidvat geschreven en hun speciale behandeling voor iedereen met een beperking, dus in eerste instantie dacht ik aan een grapje. Maar nee, ze wilden hier serieus mee aan het werk.
Ik heb, met het mij bekende sarcasme gereageerd en een korte tweet verstuurd. "Er is maar 1 oplossing. Een totaal nieuw concept. Stellingen noemen ze dat". Waarmee ik wilde aangeven dat ze beter hun winkels compleet opnieuw kunnen inrichten met materiaal dat gemaakt is om spullen in aan te bieden. Stellingen zoals je deze in normale winkels ziet of zoiets.
Tot mijn grote verbazing echter, kreeg ik onderstaande tweet terug van #KruidvatService. "Bedankt voor het meedenken. Wij nemen dit in overweging. Sandra".
Bijzonder, maar ik geloof er niet al te veel van. Ik verwacht dat ze iedere tweet op deze manier hebben beantwoord, ongeacht het commentaar. Maar, als het Kruidvat over een jaar toch goed door te komen is voor rolstoelers en bijvoorbeeld ouders met kinderwagens, dan neem ik daar de credits wel voor.
Een ander vreemd bericht vond ik op Facebook. Een oudcollega van Marloes heeft MS en gebruikt tegenwoordig ook een rolstoel. Daarnaast heeft hij geloof ik een rollator en ook een hele kleine scootmobiel. Hij woont in de gemeente Hof van Twente, in Delden. En die hebben een heel bijzondere manier van omgaan met de WMO. Deze regeling is ervoor om te zorgen dat mensen met een beperking toch gewoon kunnen blijven deelnemen aan het dagelijks leven. Zo heeft hij een gehandicaptenparkeerkaart aangevraagd. Iets waar hij volledig recht op heeft, behalve als het ligt aan de ambtenaren ter plaatse. Hij heeft mij het mailcontact met de gemeente door gestuurd en dat moet ik gewoon delen. Zo zout heb ik het nog nooit gegeten.
Zijn eerste vraag was of er verklaard kan worden waarom er zoveel verschil zit in de prijs per gemeente. Bij de een moet je gekeurd worden en bij de ander niet. Bijzonder. Dit was hun antwoord.
geachte heer,
Het verschil zit hem in het feit dat de gemeente Hof van Twente alle kosten
die worden gemaakt voor zo'n kaart bij de aanvrager in rekening brengt en de
andere gemeenten dat niet of minder doen.
De meeste gemeenten gaan uit van de redenering dat iemand die gehandicapt is
daar zelf niets aan kan doen en dat om die reden minimale kosten in rekening
moeten worden gebracht. In de Hof van Twente is besloten dat alle zaken die
aan de burger worden geleverd voortaan kostendekkend moeten zijn. Dat is
weliswaar niet erg sociaal maar ik vrees dat er nog veel beroerdere zaken
gaan spelen alsgevolg van de bezuinigingen die de rijksoverheid aan
gemeenten oplegt. Zo zal de huishoudelijke hulp vrijwel volledig verdwijnen
omdat de rijksoverheid 75% minder geld aan gemeenten beschikbaar stelt.
Met vriendelijke groet
Een erg vreemde reactie in mijn ogen. Ze willen dus iemand laten betalen voor het feit dat hij een handicap heeft. De kosten voor zo'n kaart zijn te beperken tot het kwartier werk dat een ambtenaar nodig heeft om de foto erop te plakken en de boel te lamineren. De kosten van het parkeren kunnen ze volgens mij nooit berekenen en andere kosten kan ik zo snel niet bedenken. Gelukkig geven ze zelf al aan dat dit weliswaar niet erg sociaal is. De zin daarna vind ik pas echt eng. Ze geven aan dat dit niet sociaal is, maar het word allemaal nog veel erger wanneer je een handicap hebt. Fijn zo'n gemeente.
Natuurlijk heeft hij hierop weer gereageerd en is ook daarop weer een antwoord gekomen. Ik zal jullie de complete teksten besparen. Wie ze wel wil hebben kan ze bij me opvragen via martijnopwielen@gmail.com. Wat in de verdere briefwisseling naar voren komt, is dat de gemeente Hof van Twente flink moet gaan bezuinigen. De 75% bij thuiszorg waar over word gesproken is een van de vele bezuinigingen. De betreffende ambtenaar geeft aan dat het voordeel dat een houder van een gehandicapteparkeerkaart heeft, gewoon betaald moet worden. Want er zijn tenslotte verschillende parkeerplaatsen waar je met kaart gratis mag staan. En dus houden ze de kosten van een gehandicaptenparkeerkaart bewust extreem hoog om zo andere zaken te kunnen blijven bekostigen. Ook in de laatste brief benadrukt de ambtenaar dat dit inderdaad niet sociaal is, maar dat de gemeente niet anders kan.
Het grote bezuinigen is begonnen. Het is ook goed te begrijpen dat er bepaalde zaken niet meer kunnen, maar om zoiets als een gehandicaptenparkeerkaart zo duur te maken dat deze voor een gehandicapte, met toch al veel extra kosten, onbereikbaar wordt, is asociaal. En niet zoals de gemeente Hof van Twente zegt "niet erg sociaal".
Groet
Martijn
Abonneren op:
Posts (Atom)