Vaderdag

Vandaag was het Vaderdag. Normaliter krijg ik dan ontbijt op bed. Insiders weten echter dat ik een hekel heb aan kruimels in bed, helemaal als deze worden aangevuld met koffie en sinaasappelvlekken. Aangezien we van het weekend weer eens hebben gekampeerd, bleef het ontbijt op bed me dus bespaard.

Nu hoor ik vaak dat ik maar mazzel heb met drie dochters. "Je zult wel op handen worden gedragen" krijg ik met enige regelmaat te horen. En natuurlijk klopt dat gedeeltelijk. Andere kant van de medaille is, dat ik in huis geen bal meer te vertellen heb (hoewel dat tijdens EK en WK anders is). Op Vaderdag ben ik het mannetje en zorgen de dames ervoor dat ik goed weet dat ze gek op me zijn.

Ook vanmorgen weer. Jip had een prachtige foto van zichzelf waar ze ondersteboven aan een klimrek hangt. Met natuurlijk de tekst "Papa, ik ben helemaal ondersteboven van je". Van Kris kreeg ik een zelfgemaakte medaille waarop staat "Mijn papa is de beste". Sam had dit jaar wat pech. Mevrouw heeft vorige week haar arm gebroken en kon dus zelf niets maken. En laat nou net Sam degene zijn die daar het meeste last van heeft. Gelukkig heb ik haar ervan kunnen overtuigen dat het echt niet erg is. En dus had mama ervoor gezorgd dat ze toch een kado had. Ik heb een prachtige armband gekregen. En tenslotte werd het feest afgesloten met een toetsenbord voor de Ipad, waarmee ik mijn blog makkelijker kan schrijven.

Wanneer ik terugdenk aan Vaderdag in de tijd dat ik zo jong was als mijn kinderen nu, dan komen inderdaad de zelfgemaakte kado's naar boven. Ik weet nog goed dat ik voor mijn vader ooit een boekenlegger heb geborduurd en die heeft jaren in een boek in het nachtkastje gelegen. Verder werd er in die tijd door iedereen gerookt en volgens mij heb ik aardig wat asbakken gekleid en juwelenkistjes bekleed.

Zoals gezegd waren we aan het kamperen en in de familie hebben we een aantal nieuwbakken vaders. Die dus voor het eerst Vaderdag hebben mogen vieren. En ook daar kwamen de zelfgemaakte kado's tevoorschijn vanmorgen.

Ik heb voor mijn vader dit jaar geen figuurzaag ter hand genomen. Ook is de klei in de kast gebleven, net als de lijm en aanverwante artikelen. Ik heb hem een mooi hoofdlampje gegeven. Het kwam vorige week ter sprake, dus echt moeilijk was het niet. De tekst "en dat je nog maar lang een lichtend voorbeeld mag zijn" werd een beetje weg gelachen, maar kwam wel degelijk uit mijn hart.

Het gaat niet om het kado. De commercie neemt een loopje met dit soort dagen en probeert zoveel mogelijk geld te verdienen met het principe Vaderdag. Toch vind ik Vaderdag altijd een mooi moment om even te zeggen "Papa, ik hou van je en waardeer alles wat je ooit voor me hebt gedaan".

Bij deze dus Papa,

groet
Martijn

Achtbaan tester

Deze "vacature"" kwam ik tegen op Twitter. Er werd specifiek gevraagd om een achtbaan tester met een beperking. Doel is om in twee grote pretparken de achtbanen te testen en de toegankelijkheid wanneer je een beperking hebt.

De grap is dat ik ervaring heb opgedaan in een ander pretpark. Met het gezin zijn we een tijd geleden naar Slagharen geweest en daar was alles goed geregeld moet ik zeggen. bij alle verschillende attracties kon ik in principe via de uitgang naar binnen en waren er geen lange wachtrijen of instapproblemen. Hoe anders was het in Plopsa land in Belgie, waar ik na ruim anderhalf uur in de rij geweigerd werd in een attractie.

Ervaring heb ik dus al. Daarnaast is er nog een belangrijk punt dat in mijn voordeel spreekt. Ik ben vader van 3 kinderen. 3 dochters welteverstaan. Wat dat te maken heeft met het testen van achtbanen lijkt me duidelijk. Mijn leven is net een achtbaan met al die dames. Daarnaast maak ik dagelijks gebruik van mijn rolstoel, waardoor het achtbaan gevoel alleen maar word versterkt. Het zorgen voor voeding, opvoeding en het blussen van brandjes, zorgt soms voor dezelfde duizelingwekkende ervaring als in een achtbaan. Al met al dus niets onbekends voor iemand met een beperking.

Ten slotte hoef ik volgens mij alleen nog maar te vertellen dat ik uit ga van het positieve. Dus wanneer een bepaalde locatie niet goed toegankelijk mocht zijn voor een rolstoeler, dan kan ik nog steeds genieten van een ritje in de achtbaan. Kritisch wanneer het moet, maar zeker niet doordrammerig. Achtbaan tester lijkt zo te horen precies op het opvoeden van kinderen. Wanneer kan ik beginnen?

Groet
Martijn