Geef mij maar Fratsen, het liefst iedere dag. Het verschil zit ‘m in de hoofdletter F. Met hoofdletter praten we namelijk over een band die ik jaren geleden leerde kennen en die eigenlijk al zo’n 17 jaar terug een laatste concert heeft gegeven. En toen 4 jaar geleden nogmaals en afgelopen vrijdag opnieuw. Ze willen nu niet weer bijna 4 jaar wachten op een volgend definitief afscheidsconcert, dus waarschijnlijk kan ik binnenkort opnieuw van ze genieten.
Muziek is altijd een uitlaatklep geweest. Ik heb jarenlang
zelf gitaar gespeeld en liedjes gezongen. In bandjes, maar ook gewoon thuis.
Natuurlijk liep ik vroeger met mijn gitaar over de campings in Frankrijk en de
liedjes van Fratsen werden standaard gespeeld. Het doet me dan ook nu nog
denken aan leuke en goede tijden. Muziek waar ik wat mee heb. Sterker nog,
Marloes en ik hebben elkaar leren kennen op het afscheidsconcert van Fratsen.
En natuurlijk zijn we samen naar het benefietconcert van 4 jaar geleden
geweest. En afgelopen weekend was er weer een feestje. Het pand van Janna, een bekend pand waarin onder andere al 40 jaar voor de jeugd van alles te doen is, en tevens de titel van een van de liedjes van Fratsen, vierde feest. In verband met het 40 jarig bestaan was er 4 dagen feest. Een van deze dagen zou afgesloten gaan worden door een concert van Fratsen, die daar ooit zijn begonnen.
Dus op naar Diepenheim, niet meer dan een vlekje op de kaart. Maar wel een vlekje waar altijd wat te beleven is. Het feit dat een jongeren soos al 40 jaar bestaat is op zich al bijzonder, dat daarvoor het dorp 4 dagen lang veranderd in een feest is bizar. Naar het schijnt is in Diepenheim eigenlijk altijd wat te beleven en praten we hier gewoon over een van de meest creatieve dorpen van Nederland. En die creativiteit kwam mij goed van pas.
Net als alle niet gehandicapten moet ook ik af en toe naar het toilet. En dat ik geen 7 liter luier wil dragen heb ik vorige keer al uitgelegd. Dus op zoek naar een invalidetoilet. In het monumentale Pand van Janna, was er daadwerkelijk een aanwezig. Volgestouwd met elektronica een kabeltjes weliswaar. De organisatie ging echter direct aan het schoonmaken en binnen een mum van tijd, kon ik op een normale manier afwateren.
Het concert zelf was top. Ook hier werd creatief gekeken naar oplossingen, helaas hebben ze me niet hoger kunnen plaatsen. Het is wat lastig om ook maar iets op het podium te zien als je in een rolstoel zit. Ik stond behoorlijk vooraan, maar werkelijk iedereen is groter dan ik ben. Het verschil tussen staan en zitten word duidelijk door de 2e foto die door een vriend is genomen die naast me stond.
De eerste foto is dus mijn uitzicht, de tweede is wat de rest van het publiek kon zien. Niet dat dit de sfeer ook maar enigszins heeft bedorven. Ik heb werkelijk een top avond gehad. De muziek was fantastisch, de band ouderwets goed en ik ben een hoop bekenden tegen gekomen. Dat is een van de voordelen van Fratsen. Je voelt je niet oud tussen het publiek. Dat is namelijk gewoon meegegroeid met de band. Zij zijn bijna 20 jaar ouder en zo ook wij het publiek.
Nu maar hopen dat ze niet te lang wachten met wederom een afscheidsconcert. Of een afscheidstour, of een reünie of wat je ook maar kunt bedenken.
Groet
Martijn
those were the days :-)
BeantwoordenVerwijderen