Ik zag op tv iets boeiends. Ja, ik weet het dat is raar met de huidige zenders, maar toch. Het schijnt zo te zijn dat in het boeddhisme ervan uit wordt gegaan dat alles kapot zal gaan en je maar tijdelijk geluk krijgt. In het programma werd het mooi weergegeven met verschillende voorbeelden. Daarbij werden alleen aardse dingen genoemd. Zo werd er verteld dat je bijvoorbeeld moet genieten van het tijdelijk geluk van een vaas. Je weet dat het ding, valt, breekt of gestolen wordt. Dan ben je het kwijt. Bedoeling is dus om er vanuit te gaan dat het kapot gaat, dan kun je des te meer genieten van de tijd die je hebt wanneer je spullen wel goed zijn.
Die lijn kun je natuurlijk ook doortrekken. Als ik kijk naar mijn lichaam, dan gaat dit zeker op. Voor wie het nog niet weet, ook mijn armen doen niet helemaal meer wat ze moeten doen. Zo sla ik soms dingen om, kan ik kopjes niet meer vasthouden of maken mijn handen en vingers onverwachte bewegingen. De neuroloog in het ziekenhuis was ervan overtuigd dat er een zenuwbeknelling was. Dat zou operatief verholpen moeten worden. Wel eerst nog even een testje voor de zekerheid, maar bij de minste afwijking moest ik daar toch echt wel rekening mee houden.
Testje gedaan en zoals al te voorspellen was, niets te vinden. Doorgestuurd voor een echo. Om een lang verhaal kort te maken, ze vonden verdikte zenuwen. Ik werd door een plastisch chirurg met twee rollen watjes naar huis gestuurd. Na een paar maanden fysiotherapie en slapen op watjes, moest ik maar terug komen. Second opinion aangevraagd en in een andere kliniek zijn twee braces aangemeten voor de nacht. Dit om de ellebogen te ontzien. Ook hier lang verhaal kort gemaakt. Het werkt niet en volgens de fysiotherapeut moet ik er rekening mee houden dat deze problematiek van pijn en bewegingsproblemen niet meer overgaat. Zelf was ik daar overigens al eerder van overtuigd.
En dus zou ik volgens het boeddhisme moeten genieten van de tijd die ik nog heb voor de boel definitief kapot gaat. En dat doe ik dus ook. Ik geniet van allerlei dingen die we doen en wacht rustig af op wat er komen gaat.
Als je de lijn nog verder doortrekt, is het hele leven eigenlijk op deze manier ingericht. Je weet dat het kapot gaat. Je sterft uiteindelijk allemaal. De boodschap is volgens mij dat je moet genieten van wat je hebt. Ook al is het niet allemaal makkelijk of leuk, ik geniet wel met volle teugen van je leven. Klagen kan, maar je schiet er geen bal mee op. Daarbij weet je van tevoren al dat het toch allemaal kapot gaat. Dus wat zou je er dan over zeuren?
Het klinkt natuurlijk erg makkelijk, maar met de hulp van vrienden en familie, maar vooral van Loes, is het heel aardig te doen.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten