Getuigen heb je nodig voor je huwelijk of je kunt getuige zijn van bijvoorbeeld een ongeval. Maar nee, ik heb het over getuigen in de rechtbank. En in dit geval als getuige-deskundige. Voor mijn werk wordt ik regelmatig opgeroepen als getuige-deskundige. Klanten (of clienten, boeven, patienten of justitiabelen) die onder mijn begeleiding vallen, moeten met regelmaat voor de rechtbank verschijnen. Mij wordt dan gevraagd als getuige-deskundige op te treden en mijn professionele mening te geven over de gang van zaken. Daarin fungeer je dus als adviseur voor de rechtbank.
In het geval dat ik vandaag wil vertellen, werd ik als getuige-deskundige opgeroepen voor het gerechtshof Arnhem. Hier gaan zaken naar toe die in hoger beroep dienen. Wanneer mijn klanten het niet eens zijn met de uitspraak van een "gewone" rechtbank, dan kunnen ze hiertegen in beroep bij het hof.
De klant heeft een langdurige maatregel. Hij valt onder mijn begeleiding en niet alles gaat zoals het moet. Zijn advocaat wilde dat hij uit de maatregel gezet zou worden en dat hij weer een vrij man zou zijn. Wij wilden dit echter niet. De advocaat vond dat ik mijn werk niet goed had gedaan en daarom werd ik opgeroepen, zodat hij een lijst met 26 vragen kon stellen. Nou ja vragen, beschuldigingen is misschien een beter woord. Volgens de papieren leek het erop dat ik terecht moest staan, maar later meer over de uitkomsten van de zitting.
Het begon al bij binnenkomst. Ik was maar net op tijd, door het slechte weer van gisteren, het ombouwen van de parkeerplaatsen tot kermis en het feit dat er voor een van de grootste rechtbanken van het land, maar één invaliden parkeerplaats is. En die was natuurlijk bezet. Ik moest dus een aardig eindje door de stromende regen rollen. De grip op de wielen is dan minimaal, dus dat duurt wat langer dan gewoon. Maar goed, eenmaal aangekomen bij de rechtbank moet je nog binnen zien te komen. De rechtbank in Arnhem is een prachtig pand, maar niet erg toegankelijk voor rolstoelers. Er is een aparte ingang. Er hangt een groot bord boven een deur waarop staat "mindervaliden ingang". Ik rol daar dus vol goede moed naar toe. In kleine letters staat op dat bord "30 meter verder". Leuke grap. 30 meter verder zo'n zelfde soort deur, met gelijk bord alleen zonder kleine letters.
Ik druk op de knop en er wordt gevraagd wat ik kom doen. Ik wil iets zeggen in de trant van "ik kom voor mijn balletlessen", maar geef aan dat ik voor een zitting kom. Dan kom je in een sluis terecht, moet je met een rolstoellift ongeveer een meter omhoog en kom je bij de eerste 3 bewakers. Ik moet mijn tas inleveren, mijn pakje sigaretten binnenstebuiten keren en er wordt gevraagd of ik nog mobiele telefoons op zak heb. Ik geef aan dat ik geen mobiel op zak heb (die zitten namelijk alle 2 in mijn tas die op dat moment onder de scanner ligt). Vervolgens mag ik naar binnen.
Ik meld me bij de eerste balie, wordt doorgestuurd naar de 2e balie en kom uiteindelijk uit bij de 3e balie die hoort bij de rechtszaal waar ik zijn moet. Een dame staat me uiterst vriendelijk te woord. Grote glimlach, ik sta op de lijst en alles lijkt te kloppen. Er is maar een klein probleempje.... de zitting loopt meer dan een uur uit. Bij het plannen van de zitting is rekening gehouden met mijn beperking en dus gepland in de ochtend. Dit gaan we nu nooit meer halen. Ik geef aan dat dit wel een probleem wodt, waarop iemand van de parketpolitie aanbied om daar maar een dutje te gaan doen. Grapje natuurlijk, maar op de vraag of hij me dan naar huis brengt gaat hij verder niet in. De ellende is dat de pijn naarmate de dag vordert steeds erger wordt. Daarnaast slaat de vermoeidheid toe en heb ik mijn medicatie nodig. De rechtbank is echter niet te vermurwen en ik moet blijven (desnoods totdat ik een ons weeg).
Gelukkig hoef ik niet alleen te wachten. Mijn collega van de gevangenis is inmiddels ook ter plaatse. Er wordt ons verteld waar het restaurant is en waar we kunnen roken. Eenmaal beneden blijkt het restaurant voor rolstoelers niet bereikbaar. Alleen maar trappen en geen enkele mogelijkheid om daar te komen. Daar zit je dan, midden in de hal van de rechtbank in Arnhem.
Dan maar terug naar buiten om te roken en even bij te praten. Opnieuw door de poortjes naar buiten, dezelfde weg als ik ben gekomen. Zij gaat mee en dat was tevens de laatste keer. Na een sigaretje en het doorspreken van de zaak, gaan we op zoek naar koffie. Die is gelukkig niet alleen in het restaurant te krijgen. Bij de balie blijkt dat ze aan het inlopen zijn. Wel moeten we goed letten op de parkeermeter, want er wordt veel gecontroleerd. Dat betekend dus opnieuw naar buiten voor het bijvullen van de meter.
Ik ga weer door de poort met lift. Inmiddels zit er ruim 7 euro in de parkeerautomaat en het eind lijkt nog niet in zicht.
Voor de laatste keer naar binnen toe. Ik druk op de bel en wacht. Lang dit keer. De bewaker (inmiddels weer een ander) snauwt me boos toe "Alweer?". Ik blijf beleefd en geef aan dat de boel uitloopt en dat ik de parkeermeter moest vullen. Weer moet ik alles laten zien en ik wordt inmiddels voor de 2e keer gefouilleerd. Waarschijnlijk kicken deze mensen daarop, want erg zorgvuldig gebeurd het niet. Drie klopjes op de borst, twee op de rug en één op mijn kont. De vorige nam mijn armen nog wel mee, maar mijn benen zijn niet gecontroleerd. Ook mijn stoel niet. Die had ik dus vol wapens, drugs en andere zaken kunnen stoppen. Niet dat ik daar behoefte aan heb, maar toch.
De zitting zelf was een lachertje. De voorzitter van de rechtbank (zeg maar 1 van de zoveel rechters), wilde de zaak zo snel mogelijk afhandelen. Binnen een kwartier moest de advocaat zijn vragen hebben gesteld. Ik heb geen enkele vraag gekregen. De rechtbank moest lunchen en uiteindelijk stonden we dus goed kwart voor 2 weer buiten. Het jammere is dat ik een dag later nog steeds extra last van mijn lijf heb, voor een zaak waar we eigenlijk helemaal niet nodig bij waren. De rechtbank en zeker het hof, heeft daar echter totaal geen boodschap aan. Sterker nog, wanneer ik niet op een oproep als getuige-deskundige reageer ben ik strafbaar. Fout parkeren is ook strafbaar, maar daar helpt de rechtbank je dan niet aan herinneren.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten