Firma Krom en Kreupel

Veel mensen zijn bekend met de wet van Murphy. Simpel gezegd komt het erop neer dat als er iets mis kan gaan, het ook een keer mis gaat. In ons geval gebeurde dit afgelopen weekend weer eens. Ik loop slecht, alhoewel dat misschien een understatement is. Mijn vrouw daarentegen kan prima lopen en zij neemt mij dan ook veel werk uit handen. Om te demonstreren hoe goed ze kan lopen, stelde ze afgelopen zaterdagavond voor om een wandeling met mijn moeder en zusje te gaan maken. Op zich niets mis mee. We waren met z'n allen aan het kamperen en mijn vader en ik bleven bij het wagenpark om ervoor te zorgen dat de kinderen, in geval van enge dromen, dorst, kou of welke reden dan ook om wakker te worden, niet alleen zouden zijn.
In de laatste 100 meter krijgt Marloes het voor elkaar om haar voet verkeerd neer te zetten in een kuiltje in de weg en gaat daarbij door haar enkel. Nou is Marloes niet iemand die snel last heeft van pijntjes en eigenlijk altijd doorgaat, maar nu kon ze daadwerkelijk niet meer lopen. Ik heb direct mijn krukken versteld zodat zij ermee kon lopen en haar enkel in verband gezet (met een mooi visgraatmotief zodat mijn 2 jaar opleiding tot verpleegkundige niet geheel voor niets zijn geweest).
Die nacht heeft Marloes van de pijn dus niet kunnen slapen en de volgende ochtend zijn we terug naar huis gegaan. Ineens moest ik dus alles doen, met als gevolg dat we beiden meer pijn hadden dan ons lief was.
Thuis hebben we gebeld met de huisartsenpost. Daar vertrouwden ze de boel niet. De volgende dag moest er opnieuw naar de huisarts worden gegaan en werd een doorverwijzing naar het ziekenhuis geregeld. Na een tweetal foto's bleek de boel niet gebroken, maar wel gescheurd, verrekt, gekneusd en wat je al niet meer met een enkel kan doen. Nu hobbelen we beide door het huis en waarschijnlijk is het voor omstanders een schattig gezicht. Erg praktisch is het niet. Maar wij zijn dus tijdelijk de firma Krom en Kreupel. Maar voordat we deze naam laten vastleggen en een website en dergelijke starten, bedacht ik me dat er nog veel meer firma's zijn die deze naam veel meer verdienen dan wij. In ons geval is Marloes over een week of wat weer goed ter been en kan ik weer gewoon in mijn stoel blijven zitten.

Het UWV daarentegen blijft zo'n partij die Krom en Kreupel is en volgens mij met geen mogelijkheid nog te "genezen" is. Voorafgaand aan het hemelvaart weekend had Marloes een gesprek aldaar. Ze is enige tijd geleden zonder werk komen te zitten en heeft geprobeerd om haar eigen bedrijf op te zetten. Het UWV vond het noodzakelijk dat ze daarvoor een startersperiode zou krijgen van een half jaar. In die tijd hoefde Marloes dus niet te solliciteren en had ze alle tijd om zich volledig te richten op haar eigen zaak. Dat Marloes daarnaast heeft aangegeven te willen blijven werken voor een baas momenteel doet voor het UWV ineens niet meer ter zake. Maar goed, het half jaar is om en dus moet er een evaluatie komen. Niet dat het UWV hierin actie heeft ondernomen. We hebben zelf moeten bellen. Bij het UWV krijg je echter niemand meer aan de telefoon en dus moet er gemaild worden. Dat moet dan via de werkmap. Dit digitale loket werkt meestal niet. Je moet inloggen met Digi-D en dan maar hopen dat je er in kunt "werken". Sterker nog: de digitale werkmap is zo slecht dat het UWV ruim 100 mensen extra wil aannemen om hun klanten alles uit te leggen. Aan de andere kant moet wel meer dan de helft van alle kantoren dicht, maar dat terzijde.
Uiteindelijk krijgen we het voor elkaar om een gesprek met de werkcoach te krijgen. Marloes zag de bui al hangen en vroeg mij of ik mee wilde gaan naar het gesprek.
En inderdaad het werd een heel vervelend gesprek. Merel (achternaam laat ik weg in verband met privacy, of het feit dat ik deze gewoon mijn bek niet meer uit kan krijgen) stelde zich nogal onvriendelijk op. De startersperiode was voorbij en dus moest Marloes kiezen: Stoppen met het eigen bedrijf, of doorgaan en geen uitkering meer krijgen. Hierover viel niet te discussieren. Alles werd afgedaan met de opmerking dat de "wet en regelgeving" bepalend waren. Het feit dat Marloes altijd was blijven solliciteren en dit kon ondersteunen met bewijzen, deed niets aan het verhaal af. Dat ze nog steeds beschikbaar was voor het aantal uren dat het UWV haar uitkering geeft, veranderde ook niets. Zelfs in beroep gaan had geen opschortende werking.
Op de vraag van mij, Marloes was inmiddels zeer verdrietig en nam niet langer deel aan het gesprek, wat het UWV dan zou kunnen doen om haar te helpen met het vinden van werk, werd het gesprek pas echt naar. Merel vond dat ik sarcastisch was en mijn toon beviel haar niet. Ik werd boos, maar kon me toch inhouden. Ik heb dezelfde vraag nogmaals gesteld, met daarbij de opmerking dat het UWV toch bedoeld is om mensen weer aan het werk te houden. Waar ik dan aan dacht? Die vraag heb ik maar teruggekaatst. Ik ga ervan uit dat zij toch moet weten wat het UWV te bieden heeft. Vervolgens kreeg ik een opsomming van wat het UWV allemaal niet meer kan of mag doen. Geen opleiding, geen reintergratie trajecten, eigenlijk mogen ze alleen nog vacatures doorsturen. Dat was het afgelopen half jaar echter niet voorgekomen, omdat er in de branche waarin Marloes werkzaam is, geen werk te vinden is. En dus zijn we terug bij af. Marloes mag niet zelf proberen werk te maken. We konden nog niet leven van de inkomsten, maar de opdrachten kwamen wel binnen langzamerhand. Mijn idee is verreken dit dan met de uitgekeerde gelden. Nee, de "wet en regelgeving" staan dat niet toe. Marloes moet dus 1 keer per week solliciteren op banen die er niet zijn. Ze mag geen activiteiten doen die met haar eigen bedrijf te maken hebben. Al het werk is passend tegenwoordig, dus Marloes kon bij de belastingdienst achter de telefoon gaan zitten. We hebben aangegeven dat Marloes graag wil werken, maar dat we de komende tijd toch echt willen gebruiken om werk te vinden waarvoor ze is opgeleid en dat ze graag doet. Andere dingen kunnen altijd nog.
Daarnaast moest haar bedrijf opgezegd worden voor de 20e van deze maand. Wanneer dit niet gebeurd zou zijn, zou haar uitkering gekort worden. Wij hebben ons netjes aan de voorwaarden gehouden, maar het beloofde werkplan, waarin al deze nieuwe voorwaarden staan omschreven hebben wij van Merel van het UWV nog steeds niet ontvangen. Een klachtbrief is onderweg naar het UWV. Over de firma Krom en Kreupel gesproken. Het gekke is dat mijn contacten met het UWV tot op heden prima verlopen. Ok toegegeven, het is een bureaucratisch gedoe, dat over veel te veel schijven loopt, maar er wordt in ieder geval naar me geluisterd.

En om dit stuk af te sluiten, er zijn meer organisaties waarbij Krom en Kreupel van toepassing is. Ik heb al eerder geschreven over mijn werkgever en dan voornamelijk de personeelsdienst. In eerdere gesprekken zou het een en ander voor me uitgezocht worden. Dit was inmiddels bijna 3 maanden geleden. Dus een week of 3 terug heb ik er maar weer eens een mail aan gewaagd. Hierop werd niet gereageerd. Mijn leidinggevende heeft toen maar weer eens gebeld en wat denk je?... ja hoor, dezelfde dag nog bericht terug. Helaas met exact dezelfde inhoud als het laatste gesprek. Alle vragen kunnen wel ergens uitgezocht worden, maar tot op heden is dat niet gebeurd. En dat terwijl op de afdeling waar ik werk alles mogelijk is.
En toch zijn er ook positieve zaken. De belastingdienst heeft betaald en ook het vakantiegeld was er weer. Nou ja... Mijn vakantiegeld is niet helemaal goed berekend. Ze hebben nu 30 procent ingehouden. Dit in verband met de veranderde werksituatie en de "motivatiekorting" op mijn loon omdat ik een jaar in de ziektewet zit. Dus wederom gebeld en inderdaad het lijkt niet helemaal te kloppen. We gaan het uitzoeken en we bellen je terug. Natuurlijk heb ik daar tot op heden ook nog niets van vernomen. Je hoeft geen medelijden met ons te hebben, we redden het wel. Soms is gewoon even lekker mopperen op deze plek al erg prettig. Maar geheel in lijn met de wet van Murphy zijn we vanaf vorige week maandag aan de gang. Ik ben benieuwd wat dit weekend voor ons in petto heeft.

Groet
Martijn