Nee, de titel van vandaag is geen klacht. Wel een constatering die me wel bevalt. Natuurlijk heb ik de afgelopen periode moeten minderen met werk. Ik ben terug gegaan naar ongeveer 50%. Waarschijnlijk zal ik vanaf aanstaande maart voor het gedeelte dat ik niet meer werken kan, dan ook worden afgekeurd. Een begrip waar ik in het begin erg bang voor was.
Bij mijn eerste werkgever waren mijn knieproblemen al bekend. Al voordat ik met de stage begon aldaar, liep ik met een stok. Vervolgens een tijdje niet en daarna een periode met 2 stokken. Tegen het einde van mijn periode daar, werden de knieklachten steeds erger. Mijn werkgever gaf toen al aan, dat ik moest oppassen. Hij was bang mij te verliezen door deze knieproblemen. Er zou uiteindelijk de kans bestaan dat ik zou worden afgekeurd. Hij vroeg zich toen al af hoe het verder zou gaan.
Op dat moment heb ik geroepen dat ik me voor geen goud zou laten afkeuren. Dit heb ik volgehouden bij mijn huidige werkgever. Ook daar waren verschillende mensen die aangaven dat volledig werken geen haalbare kaart meer zou zijn. Ook toen wilde ik er niets van horen. Ik ben in behandeling gegaan bij een psychotherapeut en moest noodgedwongen minder gaan werken. In de plannen die voor het UWV werden geschreven kwam naar voren dat de bedrijfsarts en mijn leidinggevende, zich afvroegen of volledig terugkeren een optie was. Ik wilde dit wel en er was niet over te praten.
De rest van het verhaal is bekend. Uiteindelijk heb ik ingestemd met het minder werken en het blijkt de beste beslissing van mijn leven te zijn geweest.
Maar ben ik ook echt minder gaan werken? De grap is dat mijn handicap een hoop werk met zich mee brengt. Dan heb ik het niet over reguliere arbeid, maar het zorgt wel voor een hoop extra denkwerk en vaak ook een hoop extra handelingen. Even snel weg, is er niet meer bij. Ik moet van tevoren kijken of ik ergens wel komen kan met mijn stoel. Door de vermoeidheid en de constante pijn, moet ik mijn dagen goed indelen. Doe ik dit niet, dan heb ik daar de volgende dagen alleen maar meer last van.
Een andere vorm van extra werk zit in het schrijven van dit blog. Ik schrijf in principe iedere vrijdag een stuk. Daarnaast heb ik in eigen beheer een boek uitgegeven. Dit was in eerste instantie een bundeling van het blog. Het loopt goed. De eerste 50 zijn verkocht. Ik ben druk bezig met het maken van reclame en dat is op zich ook een hoop werk. De boodschap van mijn blog en mijn boek is duidelijk. Ik wil proberen mensen bewust te maken van hoe het is te leven met een beperking.
Het volgende boek is in de maak. Daar komen niet alleen stukken in te staan die hier op het blog te lezen zijn, maar ook verhalen die speciaal voor het boek gemaakt worden.
Daarnaast heeft mijn grote mond (op dit blog tenminste) ook voor extra werk gezorgd. In een eerder stuk gaf ik aan bij de intersport mee te gaan draaien in de verkooptraining. Dit om te kijken of ik kan helpen bij het omgaan met mensen met een beperking. Nu blijkt dit soms een struikelblok voor verkopers te zijn. Momenteel ben ik druk bezig om voor hen een verhaal voor te bereiden.
Zo zie je maar dat een handicap een hoop extra werk met zich mee brengt. Maar, zoals al eerder gezegd, is dit absoluut geen klacht. Ik kan mijn handicap nu op een manier gebruiken waar anderen, maar ook ikzelf wat aan heb.
Laat mij maar lekker werken.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten