Ja, ook gehandicapten zijn maar gewone mensen. Dat is logisch zul je denken, maar de afgelopen periode is dat voor mij nogal de vraag geweest. Ik ben nogal bezig geweest met het accepteren van mijn handicap. Hierdoor was het "gewoon mens" zijn, af en toe wat moeilijker. Gelukkig kan ik zeggen dat ik inmiddels weer tot de doelgroep behoor.
Daarom vandaag een wat korter stukje. Ik ben namelijk druk. Net als een normaal mens, heb ik te maken met verantwoordelijkheden. Van het weekend is Marloes weg en ik ben alleen met mijn 3 dochters. Dat wordt druk! Geeft niets, maar naast dat ik met hen van alles wil doen, heb ik ook de voorlichting nog bij de Intersport. Ik ga meedraaien in hun verkooptraining en ben me daar momenteel druk voor aan het voorbereiden.
De grap is, dat ik het weer heerlijk vind om 3 dagen met mijn dochters te hebben. Ook zij genieten van de aandacht. Omdat Marloes met mijn moeder en zusje een weekend weggaat, is opa ook alleen thuis. En dus is de zaterdag vol gepland met het bakken van koekjes, het eten van visjes op de markt en het bakken van pizza voor de avond. En deze pizza wordt geheel zelf gemaakt.
Vroeg op de ochtend moet ik dan naar de Intersport toe en daarna wordt het non-stop "gewone mensen" activiteiten, heerlijk!
Ook voor de Intersport zat ik te worstelen met het gewone mensen thema. De ervaring daar was vervelend en te wijten aan het feit dat ik in een rolstoel zit. Veel mensen weten nu eenmaal niet hoe ze daar mee om moeten gaan. Dat geld overigens niet alleen voor rolstoelers, maar ook voor ouderen, kinderen en wat voor doelgroepen er allemaal zijn. Mijn doel is dan ook niet om iemand onderuit te halen, maar om juist de "gewone mens" achter de handicap te tonen. Vreemd eigenlijk dat dit nodig is, maar mensen beoordelen nou eenmaal direct op het eerste wat ze zien. Geheid dat ik mezelf daar soms ook schuldig aan maak.
De conclusie van dit stukje is eigenlijk dat ik de afgelopen tijd weer geleerd heb om "gewoon" mens te zijn. Ik hoop ook dat ik dit kan gaan uitstralen morgenochtend. Gek genoeg ben ik voor mijn kinderen en vrouw nooit anders geweest.
Toch lekker om te kunnen zeggen dat ik me weer gewoon "mens" voel!
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten