Oppassen!

Afgelopen 2 weken waren druk. Vorig weekend heb ik met het gezin en de hele schoonfamilie op een vakantiepark doorgebracht. We zaten ergens in het noorden van het land. Het gedeelte van Nederland waar stapels stenen het hoogtepunt zijn. Deze zogenaamde hunebedden zeggen mij weinig en als je er 1 hebt gezien heb je ze allemaal gezien. Ik weet wel dat ik daarmee de geschiedenis van Nederland geen recht doen, maar het is niet anders. Zo'n weekend is erg vermoeiend. Je kunt je voorstellen dat de hele dag eten en drinken en tussendoor het zwembad bezoeken geen makkelijke opgave is. Laat staan als je dat vanuit een rolstoel moet doen.

Maar het weekend daarvoor was het pas echt druk. Marloes was een weekendje weg met mijn moeder en zusje. En dus moest ik oppassen. Nou noem je dat bij je eigen kinderen geen oppassen, maar dat geheel terzijde. Marloes is op vrijdagmiddag vertrokken en aan mij de eer om de dames op tijd het bed in te krijgen. Op tijd naar bed was nodig. De zaterdagochtend was het namelijk om half 6 alweer opstaan. De eerste voorlichting voor de Intersport stond op het programma. Daarvoor moesten de kinderen gevoed, gewassen en gekleed worden en zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen is dat bij dames nogal een gedoe.
Nadat ik ik de dames had gevoerd was het tijd voor het wassen en aantrekken van kleding. Dit ging nog redelijk, de kleding was vrij snel gekozen en alleen de jongste heeft nog wat hulp nodig bij het aankleden. Daarna begon echter het drama van haren kammen, tanden poetsen en gezichten poetsen. Ik moet bekennen dat de dames prima mee hebben gewerkt en we waren daadwerkelijk op tijd vertrokken.

De kinderen zouden bij opa gedumpt worden. Mijn moeder had een heel dagprogramma afgesproken met mijn vader en samen zouden we ons vermaken met de kinderen. Hoe de dag er uit zou gaan zien was mij niet duidelijk. Dat ook mijn vader geen idee had was een grote verassing. Wij stonden om kwart over 7 op de stoep en hij kwam net uit bed. Een exacte tijd was niet afgesproken. Ik ben maar wat koffie gaan zetten en de kinderen zijn aan het tekenen geslagen. Ach het is een kwestie van aanpassen en inspelen op de situatie.

Ik stond vervolgens netjes om kwart voor 8 bij de Intersport. Ook hier was het aanpassen en inspelen op de situatie. Ik was als gastspreker aanwezig bij een verkooptraining. De groep waar we die dag mee te maken hadden, waren de vaste medewerkers. Het gaat hierbij om mensen die er al jaren werken en de gedachte "wie zal mij nog wat leren" was de waarschuwing vooraf. Achteraf gezien niet nodig.
Ik ben mijn verhaal begonnen met wat er eerder gebeurde bij Intersport. Ik kan me voorstellen dat mijn verhaal verschillende reacties oproept. En inderdaad er waren mensen die zich schaamden voor het gedrag van hun collega, terwijl anderen het idee hadden dat dit soort zaken niet gebeuren. Om de boel wat losser te maken ben ik met de groep de winkel door gegaan. Ik heb ze zelf laten proberen in mijn stoel een pashokje in te rijden. Erin ging nog wel, maar iets passen en er weer uit rijden was helemaal niet te doen. Daarmee was het ijs gebroken en heb ik een geweldige ochtend gehad. De groep was erg geinteresseerd in het verhaal en er kwamen concrete vragen die van toepassing waren op hun werk. De boodschap is naar mijn idee goed overgekomen "behandel een ieder zoals je zelf ook behandelt wilt worden". Wel stoer van de managers dat ze dit hebben aangedurfd.
Het leuke is dat ik een week later terug was bij Intersport. Ik had wat kadobonnen gehad en die wilde ik verzilveren. Ik werd vriendelijke begroet en ook de manager hebben nog even kort gesproken. We gaan verder en binnenkort zal ik de tweede groep zien in een verkooptraining. Het gaat dan om de "jongeren". Een groep mensen die parttime werken en stagiaires. Een nieuwe uitdaging.

Terug naar de bewuste zaterdag. Na de training ben ik naar opa gegaan om de rest van de dag te vullen. We hadden beiden geen programma en dus hebben we de boel maar aangepast. We hebben rustig gegeten en vervolgens zijn we ieder onze eigen weg gegaan. Ik slaap eigenlijk elke middag omdat de pijn en vermoeidheid gedurende de dag te groot worden. Dit schoonheidsslaapje heb ik die middag natuurlijk ook geprobeerd. De dames heb ik voor en film gezet en zelf ben ik op de bank neergestreken. Het werd helaas niets. De dames vonden het wel leuk om papa een hele dag voor zichzelf te hebben. Deze onverdeelde aandacht hebben ze goed gebruikt. 's Avonds was het patat met tv. Niet echt verantwoord, wel erg gezellig. En op zondag was mama weer thuis.

Al met al een druk weekend waarin ik erg druk ben geweest. Oppassen op je eigen kinderen bestaat niet. Een half jaar geleden was me dit niet gelukt en wat dat betreft was het een heerlijk weekend. Dat ik daarbij ook nog eens zie dat de kinderen ervan genieten maakt het helemaal goed. Toch moet ik oppassen. Oppassen dat ik niet te enthousiast wordt. Want hoe leuk het ook was, ik heb er 3 dagen last van gehad.

Groet
Martijn