Sinds een aantal jaren kan ik gebruik maken van een invalideparkeerkaart. Een mooi woord voor galgje of scrabble als ik het zo lees. Dat zal vast wel een aantal dubbele woordwaarde vakjes raken.
Het woord invalideparkeerkaart is wel een interessante. Alhoewel het woord invalide eigenlijk al niet meer gebruikt mag worden. Het is tegenwoordig mindervalide. Volgens mij is het allemaal lood om oud ijzer, de bedoeling is hetzelfde. Maar toch schijnen mensen zich te storen aan bepaalde woorden en de betekenis daarvan.
Van de week zag ik op het nieuws dat in Amsterdam de term allochtoon afgeschaft gaat worden. De term allochtoon zou een te negatieve klank hebben gekregen. Op straat werd daar onderzoek naar gedaan en er zijn mensen die het eens met de negatieve klank, terwijl anderen vinden dat er niets aan de hand is. Zo is het ook met het woord invalide. Of gehandicapte zoals eerder werd gebruikt.
Even tussendoor een ander mooi voorbeeld. Vroeger had je in Tilburg de KUT. Nee, nou niet direct stoppen met lezen en boze mails gaan sturen. De KUT staat voor Katholiek Universiteit Tilburg. Inmiddels is de naam aangepast omdat deze niet meer past in het huidige gebruik van het woord.
Goed, terug naar het de woorden. De discussie over gehandicapt of mindervalide of hoe je het ook noemen wilt is al lang bezig. Zo is tijdens mijn studie de term geestelijk gehandicapt vervangen door verstandelijk gehandicapt en ook verstandelijk beperkt. En dat terwijl de term debiel tegenwoordig een nogal negatieve klank heeft, was dit in vroeger tijden een veel gebruikt woord.
Ook zijn er veel woorden vervangen omdat ze hele doelgroepen beledigen. Deze woorden wekken tegenwoordig voornamelijk afschuw op.
Kinderen daarentegen interesseren zich niet voor de politiek correcte termen. En eigenlijk vind ik dat geweldig. Zo kan mijn jongste dochter er fantastische woorden uitgooien. De touwtjes door de capuchon van mijn trui worden door haar steevast "stiktrekkers" genoemd.
Vandaag had ze weer een mooie. We zaten in de auto en ik maak dus gebruik van een invalideparkeerkaart (het blijft een geweldig woord voor bijvoorbeeld wordfeud). Normaal gesproken berg ik de kaart op zodra ik de parkeerplaats af rij. Het risico op gestolen kaarten is erg groot wanneer je ze in het zicht laat liggen.
Dit keer vergat ik dat even en Jip riep vanaf de achterbank, "papa, je mag je rolstoelbrief wel pakken". Waarschijnlijk accepteert de gemeente geen aanvraag voor een nieuwe rolstoelbrief, maar het is wel een geweldige term voor de invalideparkeerkaart (en nou stop ik met dit woord, het is me te lang). Waarom nou rolstoelbrief. Tja, het is van papier en er staat een rolstoel op. Klaar, lekker duidelijk.
Dus als er in Nederland weer eens woorden zijn, die uit de tijd raken, moeten de beleidsmakers maar eens naar hun kinderen of kleinkinderen gaan luisteren. Jip en Janneke taal noemen ze dat in de regering. De term maakt me wederom niet uit, maar duidelijk is een kind in ieder geval wel.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten