Model voor 1 dag

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik 3 dochters heb. En dat ik daar de vreemdste dingen van moet doorstaan. Alles in huis is zo ongeveer roze en ik weet inmiddels meer van make-up dat de gemiddelde Ici Paris verkoopster. Dat neem ik allemaal voor lief, het blijven tenslotte toch je kinderen. Daarnaast schijnt het zo te zijn dat de man het geslacht bepaalt bij zijn nageslacht, dus het is mijn eigen schuld ook nog eens.

Make-up en kleding wordt voor de dames steeds belangrijker. Het is nog niet zo dat ze met plamuurmessen aan de gang zijn om zich iedere ochtend toonbaar te maken, maar in de zomer gaan ze niet zonder nagellak de deur uit. Daarnaast word kleding tegenwoordig zelf uitgezocht en wanneer bepaalde items niet bij elkaar passen heb ik het altijd gedaan.

Nu is het zo dat veel kleine meisjes wel fotomodel willen zijn. Die kans hebben ze dan vandaag gekregen. In een eerdere column heb ik al geschreven dat we bezig zijn met een boekwerk vanuit het Roessingh. Dit foto en verhalenboek word geschreven door en voor revalidanten. Ik mag dus ook mee doen. De geschreven stukken waren al snel klaar, de foto leverde wat meer problemen op.
Ik had, na veel en lang nadenken, een idee voor een foto. Ik wil niet als gehandicapte op de foto, terwijl ik deze ook niet direct wil verbergen. Zeg maar de niet gehandicapte gehandicapte.

Ik laat hier bewust een regel wit, zodat je over bovenstaande zin nog een keer kunt nadenken.

En nog een, om dat te verwerken.

Ik wilde dus graag met de kinderen op de foto. De rolstoel zou wel in beeld zijn, maar niet een prominente rol innemen. Ik wil de nadruk leggen op het feit dat ik vader, echtgenoot, werknemer en weet ik wat niet meer ben. Ik bén geen handicap, maar heb er een. Het is dus een onderdeel van mij, maar niet wie ik ben. Vandaar dat ik op de foto met de kinderen wilde stoeien terwijl de stoel op de achtergrond blijft.
Wat dat betreft was het lot ons niet gunstig gezind. Er waren al twee afspraken afgezegd in verband met stevig onweer. Daarnaast bleek de eerste locatie niet langer beschikbaar, dus moest er wat anders gevonden worden. De fotograaf zit net als ik in een rolstoel, maar hij kan er niet uit zoals ik dat wel kan. Dit zorgt ervoor dat de locaties wat zorgvuldiger gekozen moeten worden. Uiteindelijk hadden we een plek en een tijd.

De dames waren zenuwachtig en vroegen zich af of er ook een visagiste aanwezig zou zijn. Dat was niet het geval en voor de dames toch wel een kleine teleurstelling. De fotoshoot ging overigens erg snel. Binnen een kwartier waren er voldoende leuke foto's gemaakt waaruit gekozen kon worden. En de dames hadden papa in elkaar kunnen slaan, zonder dat ik wat terug kon doen.

Een groot voordeel van je eigen dochters als model gebruiken, is de prijs. Die van mij zijn nog tevreden met een ijsje naar afloop.

Groet
Martijn