Positief

Mijn laatste blogs lopen niet over van positiviteit. Daar ben ik me echt wel van bewust. Geen grapjes meer zoals in de voorgaande jaren. Toen ik nadacht over een nieuw reeks blogs, heb ik dit met meerdere mensen besproken. Wat ik daarvan heb onthouden is dat me geadviseerd is om vooral eerlijk te blijven. Dus niet de sarcastische stukken zoals een aantal jaren geleden. 

Volgens mij is me dat aardig gelukt. Ik heb geprobeerd mezelf open te stellen en een eerlijk, soms hard, verhaal neer te zetten. En ook terug te horen gekregen dat mensen hier verdrietig van worden. En dat mag. Het is geen leuke boodschap die ik verkondig. Het zijn geen grappige anekdotes die ik deel. Het zijn zeker geen vrolijke zaken die zich in mijn hoofd afspelen.

Daarom toch een positief stuk. Er zijn gelukkig nog een heleboel positieve zaken te noemen. Ik heb een geweldig gezin en een heel fijne familie. Die staan onvoorwaardelijk aan mijn zijde. Welke rare zijstap ik ook probeer te maken, zij buigen met me mee. En ook humor en sarcasme blijven een belangrijk iets. Ik ben groot fan van galgenhumor. Ik pas het alleen op een andere manier toe. Ik zal niet meer overal een grap van maken, maar binnenshuis worden er echt wel harde grappen gemaakt. En dat moet ook om wat lucht te krijgen. Maar wat me vooral overeind houdt, is toch wel mijn positieve instelling. Gek genoeg heb ik altijd wel iets positiefs weten te halen uit alles wat er gebeurde. En nog steeds zie ik een toekomst voor me die niet alleen maar negatief is. 

Er is nog veel onduidelijk, maar ik weet wel welke kant ik op wil. Daarvoor moeten echter nog een aantal stappen gezet worden. Ik verlies het doel niet uit het oog. Op dit moment heb ik genoeg aan mezelf en heb ik soms moeite om overeind te blijven. Maar ik weet dat alles wat ik doe, ervoor gaat zorgen dat ik in de toekomst weer met een echte lach op mijn gezicht door het leven hobbel. Het masker mag dan aan de kant en zal netjes in een kast opgeborgen worden. Wat mijn plannen zijn zal ik later uitleggen. Belangrijk is dat ik daarin naar mezelf blijf kijken en de ruimte neem die ik nodig heb. Al laat mijn PTSS mij soms hevig twijfelen, ik blijf vooruit kijken.