Boekenbal

Het boekenbal is net weer geweest. Deze traditionele gebeurtenis voor de start van de jaarlijkse boekenweek bestaat al sinds 1947. Vrijwel direct werd dit een traditie die duurde tot de jaren '60. Daarna leek het boekenbal dood te bloeden, maar in de jaren '80 kwam het toch weer in opgang. Het accent van het boekenbal ligt sinds die tijd op het "literaire boek" en word jaarlijks uitgebreid in de media getoond. Dit elitaire feestje is alleen voor genodigden en heeft stiekem op mij toch een zekere aantrekkingskracht gehad. Dit omdat schrijvers als Ronald Giphart en Joost Zwagerman en natuurlijk types als Youp van 't Hek daar aanwezig waren. Ik ben altijd een groot liefhebber van boeken geweest en de boeken van bovengenoemde schrijvers heb ik verslonden. Met name de verhalen die zij rondom het boekenbal schreven hadden wel wat.

Het boekenbal op zich stelt niet veel voor, maar het feit dat na afloop hele stukken decor met de schrijvers mee naar huis gaan is wel een apart verschijnsel. Ook de zogenaamde afterpartys spreken tot de verbeelding. Zo kan ik me nog goed een gedeelte uit het programma van Jack Spijkerman herinneren waarin onder andere "schrijfster" Heleen van Rooyen het Kopspijker cafe komt binnen zwalken als laatste stop op de afterparty. Dat het boekenbal dan al een week is afgelopen spreekt natuurlijk sterk tot de verbeelding.

Maar waarom begin ik hier nu over het boekenbal? Aanstaande zondag ben ik jarig en Marloes heeft me alvast een erg mooi kado gegeven. De afgelopen periode heb ik bijna wekelijks een blog geschreven. Deze zijn nu gebundeld en er is een prachtig boekje in pocketformaat van gemaakt. Het blijft geweldig om je eigen verhalen in boekvorm gedrukt te zien. Maar er is meer.

Langzamerhand krijg ik steeds meer vaste lezers. Mensen die zich in mijn verhalen herkennen, maar ook mensen die het gewoon leuk vinden om te lezen. De sociale media als Facebook en Twitter helpen me mijn verhalen onder een steeds grotere groep te verspreiden. Blijkbaar leest men mijn verhalen graag. Het doel dat ik voor ogen had lijkt gedeeltelijk te worden bereikt. Zo krijg ik regelmatig reacties op mijn stukken waarin blijkt dat mensen inderdaad bewust worden van zaken waar rolstoelers mee te maken krijgen. Zo ontving ik kortgeleden een aantal mails van een vrouw die ook kampt met het onbegrip van anderen rondom haar handicap. En dat doet me goed.

Marloes en ik zijn er verder ingedoken. We hebben onderzocht of er boeken gemaakt zijn zoals het mijne. Het antwoord is nee. Gelukkig en jammer genoeg. Gelukkig omdat ik op deze manier in ieder geval niet het risico loop dat alles al gezegd en geschreven is. Jammer, omdat ik toch het idee heb dat meer mensen zitten met de zaken die ik omschrijf. En dit alles heeft ons doen besluiten om het boek dan ook maar daadwerkelijk te gaan uitgeven. Niet via een reguliere uitgever, maar in eerste instantie in eigen beheer. Dit in verband met de kleine oplage en om de kosten zo laag mogelijk te houden.

Dus, en dit is onvervalst en schaamteloos reclame maken voor mezelf, bestel maar zou ik zeggen. Wanneer je interesse hebt in dit boekwerk, stuur dan een mail naar martijnopwielen@gmail.com. We zijn nu aan het uitzoeken hoe we een ISBN nummer kunnen aanvragen en welke drukker de boel kan drukken in kleine oplage. Stiekem ben ik erg trots op dit eerste werk en ik hoop dat ik nog veel meer kan en mag schrijven de komende jaren. Iedereen bedankt voor de leuke reacties en de vraag om meer. Op naar het boekenbal 2013!

Groet
Martijn