Veel mensen zullen bekend zijn met de filmserie Mission Impossible. Wie Tom Cruise door één raam heeft zien springen kent inmiddels alle films uit de serie. En weet ook dat de missie helemaal niet onmogelijk is.
Nu blijkt dat mijn eigen missie ook niet onmogelijk is. Vorige week had ik het nog over de wereldverbeteraar of de idealist. En ja, nog steeds maak ik me schuldig aan idealisme. En laat dat nou net de mogelijke missie zijn.
Het conflict met de Intersport is bekend (zo niet dan lees het stuk Smeergeld nog maar eens). Vorige week gaf ik aan dat ik met de filiaalmanager van Intersport Hengelo om tafel zou gaan en deze week was het dan zo ver. Afgelopen woensdag om stipt half twaalf meldde ik me bij de balie en vroeg naar de filiaalmanager. Hij werd gebeld en niet veel later hebben we elkaar de hand geschud.
Bij het gesprek kwam nog een tweede manager zitten. Geen gladde jongens in snelle pakken, maar twee vriendelijke gasten in spijkerbroek en t-shirt. Mannen die erg waren geschrokken van mijn verhaal en zich oprecht afvroegen wat zíj konden veranderen om dit niet vaker te laten voorkomen.
Ik kreeg de tijd om rustig mijn verhaal te doen. Daar was alle begrip voor. Ik merkte ook wel wat van schaamte en de betrokken personeelsleden bleken ook al te zijn aangesproken. De situatie wordt voornamelijk gebruikt als leermoment. Ik heb van een aantal mensen gehoord dat ze het knap van me vonden da tik daadwerkelijk naar Intersport heb geschreven. Dat ik daarna bij ze op gesprek zou gaan had blijkbaar niemand verwacht. De beide managers eigenlijk ook niet. Ik vind echter dat als je een klacht hebt en je wilt daadwerkelijk wat veranderen dat dit dan ook van twee kanten moet komen. Dit heeft uiteindelijk gezorgd voor een leuk gesprek.
Er is me uitgelegd hoe zij werken. Nu blijkt er ook ruimte voor verkooptrainingen en cursussen te zijn. De vraag kwam of ze mijn blog en brief mochten gebruiken om hun personeel verder te trainen. Daar kon ik geen nee tegen zeggen. Mijn blog is trouwens openbaar dus al had ik nee willen zeggen, had het weinig uitgemaakt. Maar wat verderop in het gesprek kwam het naar voren dat het misschien nog beter zou zijn, als ik onderdeel zou worden van een bijeenkomst met het personeel. Ik heb hierop direct aangegeven dat dat nu net mijn doel is. Ik zou graag hun personeel laten zien hoe het is om rolstoelgebonden te zijn en op welke manier je daar het beste mee om kan gaan.
We hebben afgesproken om eind augustus om tafel te gaan om een en ander verder door te spreken. Ik ben inmiddels gestart met het in elkaar zetten van een mooi programma. De grap is dat ik als drugsexpert heel veel training en opleiding heb verzorgd. Ik weet niet of ik mezelf mag betitelen als expert op het gebied van rolstoelgebondenheid, maar ik denk dat ik aardig in de buurt kom. De grap is dat ik met ze heb afgesproken dit niet alleen in Hengelo te doen, maar direct maar op alle 9 vestigingen die zij beheren.
Opnieuw moet ik dus mijn eerdere conclusie aanpassen. Ik blijf voet zetten in de Intersport, waarschijnlijk zelfs meer dan ooit tevoren.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten