Vanmorgen stond ik weer eens voor de kledingkast. Niet dat daarin veel te zien is, maar toch. Er liggen een aantal shirts, een aantal broeken en een aantal truien in. Natuurlijk heb ik wat overhemden, maar die hangen ergens anders. Aangezien het warm is vandaag, wordt het shirt. Natuurlijk een zwart shirt met opdruk (in denk niet eens dat ik anderen heb). In dit geval het shirt met 2 mogelijkheden. Geschikt en ongeschikt. Geschikt is in dit geval aangevinkt. Marloes heeft deze ooit voor me gekocht om me op te beuren. En dat is haar aardig gelukt.
Vervolgens ben ik de auto in gegaan op weg naar een afspraak in Apeldoorn. Een uurtje rijden en lekker de tijd om rustig muziek te luisteren en wat voor me uit te denken. Vanmorgen begon met het nieuwe album van de Heideroosjes. Goede muziek om na een slechte nacht toch wakker te blijven. Hun teksten zijn ook bedoeld om na te denken. Als er iets is om tegen te ageren hebben de Heideroosjes er wel een nummer over geschreven. De moderne variant van het protestlied. En natuurlijk kon ik weer lekker voor me uit denken.
Automatisch kwam ik door de muziek terug op mijn kledingkeuze van die ochtend. Het shirt met opdruk heeft al voor wat beroering gezorgd. De grap is dat mensen je eerst beoordelen en dan de tekst op je shirt bekijken. En altijd zijn er mensen die hun commentaar graag met je willen delen.
De eerste keer dat ik werd aangesproken op dat shirt, was in de C1000. Ik liep toen nog vaak door de winkel. Kruk in mijn rechter- en een mandje in mijn linkerhand. Ik wil een pak melk pakken en buig me voor iemand langs. Deze jongen (een jaar of 18 waarschijnlijk) keek mij aan en vervolgens naar mijn shirt. Vervolgens moest hij erg lachen. Waarschijnlijk fronste ik daarbij (wat met die diepe geul in mijn voorhoofd altijd goed werkt) waarop hij het nodig vond een en ander te verduidelijken. Het kwam er in het kort op neer dat ik lef had dit shirt te dragen. Terwijl ik met een kruk loop, toch een shirt aan met Geschikt erop.
De volgende situatie die ik met het shirt had, ging nog een stapje verder. Marloes en ik waren op de supportbeurs in Utrecht. De jaarbeurs wordt dan volgepropt met allerlei fabrikanten die hun producten en innovaties aanprijzen op het gebied van mensen met een beperking. Er staan diverse rolstoelboeren, kledingfabrikanten en hulpmiddelenbouwers.
Marloes en ik hadden 2 vrijkaarten gekregen (ik als gehandicapte en zij als mijn begeleider). Het was druk in Utrecht. Op een gegeven moment wilde we even wat eten. Je kunt dan voor een fortuin een broodje kopen in de jaarbeurs, voor een derde hypotheek heb je er ook nog 2 blikjes cola bij, maar goed. Terwijl wij daar stonden te wachten, begon een vrouw mij te fotograferen. Ik vroeg me nog af of ze nog nooit iemand in een rolstoel hadden gezien, maar dat leek me sterk op deze beurs. Uiteindelijk is ze klaar met foto's maken en komt ze naar me toe. Ze vond het goed dat ik zo'n statement maakte met mijn shirt. Ze wilde de foto's graag aan haar familie en vrienden laten zien.
In beide situaties ben ik gewoon verder gegaan met mijn bezigheden, maar vanmorgen in de auto, bedacht ik me ineens hoe belachelijk dit soort opmerkingen eigenlijk zijn. Alsof ik met mijn handicap een statement zou moeten maken. Alsof het abnormaal is dat iemand met een handicap zichzelf geschikt kan vinden. Dit houdt dus in, dat deze mensen je eigenlijk al het stempel ongeschikt hebben gegeven voordat ze je kennen.
Voor deze mensen heb ik een goedbedoeld advies: zie je mij, of wie dan ook, weer eens rijden in een shirt dat vragen oproept. HOU GEWOON JE MOND.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten