vrijdag 13 juli 2012

Studio 100 terreur

Ieder mens met kinderen geboren na 2000 heeft er last van. De studio 100 terreur. Het begon klein met Samson en Gert. Maar Gertje wilde meer en besloot voor zichzelf te gaan beginnen. En toen was het hek van de dam. Kabouter Plop en zijn paddo-vriendjes, K3, die teruggingen naar K2 en uiteindelijk toch weer K3 werden, Piet Piraat en zijn kromme schuit en natuurlijk Bumba. Allemaal fantastisch programma's voor kinderen. Mijn kinderen zijn groot fan geworden. Ook hier in huis zijn er nogal wat films, bordjes, bekers, broodtrommels en tekenboeken van Studio 100 te vinden.

Maar wat doet Studio 100 in een blog over rolstoelgebruik? Die link is simpel. Afgelopen week werd op tv een item uitgezonden over een groep mensen uit Nederland, die naar Plopsaland de Coo in de Belgische Ardennen wilde. Het ging hierbij om een groep van 5 kinderen in een rolstoel en drie kinderen die wel konden lopen, maar met een verstandelijke beperking. De begeleiding van deze kinderen had hen willen verrassen met een uitstapje tijdens een vakantieweek. Er was wat heen en weer geschreven, maar het park zou rolstoelvriendelijk zijn en de kinderen konden overal aan meedoen. Helaas bleek het bij aankomst allemaal iets anders te liggen.
De meeste attracties waren verboden terrein voor kinderen in een rolstoel. Bij sommigen konden ze niets eens komen. Maar ook de kinderen met een verstandelijke beperking mochten niet in de attracties. Dit alles in het kader van de veiligheid. De Duitse TÜV had de boel gekeurd en heeft besloten dat rolstoelers en kinderen met een verstandelijke beperking een gevaar opleveren in attracties. Het park reageerde zelf ook. Ze gaven aan dat ze volledig volgens de regels hebben gehandeld en dat ze alleen maar willen denken aan de veiligheid van de kinderen.

Vorig jaar waren wij met het hele gezin op vakantie in de Ardennen. En je raad het al, ook wij hebben een bezoek gebracht aan Plopsaland. De kinderen vonden het geweldig. Jip, de jongste, werd voor binnenkomst al geknuffeld door Bumba. Het kind werd helemaal gek. Maar bij de kassa ging het al mis. We hadden een kortingskaart voor het gezin. Die telde echter niet omdat ik in een rolstoel zat. Ik mocht wel tegen gereduceerd tarief naar binnen, maar de korting was ineens verdwenen. Maar je wil je kinderen niet teleurstellen, dus wij naar binnen toe.
Het park op zich zag er prachtig uit, maar inderdaad waren bepaalde gedeelten niet te bereiken voor rolstoelers. Geen probleem, er waren zat attracties waar we wel konden komen en we waren tenslotte daar voor de kinderen.
Totdat Kris iets had gezien wat papa ook wel leuk zou vinden. Het park lag, zoals gezegd, in de Ardennen, niet ver van het circuit van Spa. Ik ben een groot race fan en er was een kartbaan, in de vorm van Spa. Iets kleiner, maar wel leuk. In de namaak formule 1 auto kon 1 kind met papa of mama meerijden. Kris wilde graag met papa een paar rondjes rijden. Dus hup de rij in. Na bijna anderhalf uur in de rij, waren we bijna aan de beurt. Kris wilde eigenlijk niet langer wachten, maar het was niet anders.
Toen we dan eindelijk aan de beurt waren, werd mij in het Frans verzocht te vertrekken. Ook nadat ik had uitgelegd dat ik een geldig rijbewijs heb en best een stukje kan lopen en staan, bleef het antwoord Non. De grap is dat er over het hele park Nederlands wordt gesproken, behalve bij deze attractie. Maar noch in het Nederlands, noch in het Frans mochten Kris en ik in de attractie. Kris natuurlijk volledig in tranen. Ik vooral erg boos. Het ergste was nog wel dat die gasten ons de hele weg naar de attractie toe hadden gevolgd en al lang gezien hadden dat ik me in een rolstoel verplaatste. Ik heb me ingehouden en me voorgenomen eenmaal thuis een boze brief te sturen. En net als in het eerder genoemde item op tv reageerde de organisatie met de mededeling dat alles uit het oogpunt van veiligheid werd gedaan. Geen excuses, maar een arrogante houding en een zeer onpersoonlijke benadering.

Toch vraag ik me af hoe het zit met het beleid voor de acteurs. Volgens mij is er bij Piet Piraat ook een gehandicapte. Steven Stil is zijn naam. Hij kan niet praten, maar mag wel overal aan meedoen. Volgens mij is dat meten met twee maten.

Het Vlaams heeft helaas voor altijd zijn charme verloren.

Groet
Martijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten