Vakantie

Eindelijk! De vakantie is officieel begonnen. De kinderen waren het al weken beu, Marloes was na al het gezeur met het UWV ook redelijk toe aan rust (of een opname in een psychiatrisch ziekenhuis) en ook ik begon zo langzamerhand wat moe te worden.

Tja, het is een bewogen jaartje geweest. De kinderen gaan inmiddels allemaal naar school. Trots kan ik wel melden dat de oudste 2 prima rapporten hadden. Goede inzet en netjes gewerkt. Van wie ze dat nou toch hebben is me een raadsel. Leren lezen, schrijven, rekenen en het maken van CITO-toetsen is niet altijd makkelijk. Gelukkig vinden ze het allemaal over het algemeen leuk op school en dat compenseert een hoop. Het vreemde blijft wel dat ik het idee heb dat kinderen tegenwoordig veel meer moeten leren op school dan wij zelf, toen we die leeftijd hadden. Daarbij wordt er op het onderwijs nogal wat bezuinigd en dat zorgt ervoor dat kinderen steeds meer zelf moeten doen. Maar goed, allemaal door naar de volgende klas en een nieuw schooljaar.

Afgelopen vakantie eindigde voornamelijk voor Marloes niet echt prettig. De eerste werkdag was ook direct de laatste. Door de slechte economie moest het bedrijf haar laten gaan. Helaas voor het bedrijf is de ellende daarmee niet verholpen en zijn inmiddels nog 3 aan het lijstje toegevoegd. En wanneer je dan iets voor jezelf wilt beginnen, dan blijkt het UWV geen zak voor je te doen. Doe je zelf wat, zoals Marloes die een eigen bedrijf op heeft gezet, dan draaien ze dat na 6 maanden gewoon de nek om. Sorry mevrouw, maar het is niet voldoende winstgevend. Nee gek he, in het huidige economische klimaat. Ga maar gewoon solliciteren. Dat er geen vacatures zijn om te solliciteren maakt niet uit. Maar langzamerhand komt er weer licht aan de horizon. Marloes blijft netwerken en het lijkt erop dat er hier en daar weer wat werk haar kant op komt. Knap hoe ze maar blijft volhouden.

En dan mijn eigen persoontje. Ik was al een tijdje gedeeltelijk in de ziektewet. Ik ben gestart met een behandeling bij een psycholoog en de diagnose PTSS kwam naar voren. Alles was erop gericht om mij weer volledig aan het werk te krijgen. Dat dit geen haalbare kaart was, was voor veel mensen al langer duidelijk. Voor mij natuurlijk niet. Van nature heb ik geen plaat voor mijn kop, maar een complete houthandel.
Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het echt niet meer ging. En daarom is er in overleg met de bedrijfsarts, mijn werkgever, het UWV (andere afdeling dan die waar Marloes mee te maken heeft), de psycholoog en niet in de laatste plaats het thuisfront, besloten dat ik minder moest gaan werken. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op 50% van 32 uur. Dus 16 uur verdeeld over 4 dagen. Op woensdag een zogenaamde medische rustdag.
En ik moet bekennen dat het nog nooit zo goed is geweest. Het werk kan ik weer aan. Soms is het zwaar, andere keren gaat het wat beter, maar er zit weer uitdaging en zelfs toekomst in. Ik heb het plezier weer terug in zowel werk als prive, en dat was al weer even geleden. Het gaat zelfs zo goed dat ik na mijn vakantie nog 1 afspraak met de psycholoog heb. We gaan de boel afsluiten. Ik ben genezen, alhoewel dat een term is die volgens mij niet helemaal opgaat. Waar het om gaat is dat ik de touwtjes weer in handen heb. Ik ben weer enthousiast en ik onderneem weer zaken.

Nu is het dus vakantie. 3 weken geen werk en lekker rust. Maar ik heb besloten om het eens anders aan te pakken. De eerste week van mijn vakantie doe ik mee aan de rolstoel vierdaagse in Delden. Dit evenement voor rolstoelers wordt voor de 26e keer georganiseerd en dit jaar rol ik mee. Van dinsdag tot en met vrijdag ga ik dagelijks 30 kilometer met mijn handbike rijden.
Ik wil bij deze dan ook iedereen uitnodigen om ons te komen aanmoedigen langs de route. Vooral de vrijdag moet het bij aankomst een groot feest worden. Voor meer informatie kun je natuurlijk even kijken op www.rolstoelvierdaagse.nl. Daar vind je de route en wat de vierdaagse nou precies in houdt.

Ik ga proberen jullie dagelijks van mijn vorderingen op de hoogte te houden. Dat is als ik tenminste mijn armen nog kan gebruiken na een dag stevig doorrollen.

Een voordeel hebben we dit jaar wel. De afgelopen jaren waren er wat collega's die niet gelijk met mij op vakantie meer durfden. We hadden niets dan regen en ander slecht weer de afgelopen jaren, maar dit jaar lijkt in ieder geval de eerste week erg goed te worden. Dus wie weet, zijn we ook van die vloek af.

Verder rest mij niets dan een ieder een fijne vakantie te wensen en hopelijk tot ziens in Delden!

Groet
Martijn