Van de week zat ik een film te kijken. Nou doe ik dat graag. Ik kijk veel films, veel beters heb ik toch niet te doen (alhoewel, met 4 dames in huis ben je altijd bezig). In deze bewuste film zat weer eens een gehandicapte. Die kom je werkelijk overal tegen. Nooit in grote hoeveelheden, maar ook in de film bestaan ze.
Afhankelijk van wat voor soort film je kijkt, wordt de handicap gebruikt. In deze film was iemand een hand verloren. Hiervoor in de plaats had hij een haak gekregen en dat terwijl ze tegenwoordig fantastische kunsthanden kunnen maken. De grap is dat de arm met haak ongeveer 30 centimeter langer was dan de gezonde arm. Vreemd toch? Alhoewel, in de film had hij in eerste instantie nog wel een hand. Een aantal minuten later was de hand weg, de wond genezen, de arm dus ruim 30 cm gegroeid en de haak gemonteerd. Volgens mij niet helemaal waarheidsgetrouw, maar toch.
Ook in de film Avatar rolt vrolijk een gehandicapte rond. Deze man wil net als iedere rolstoeler weer lopen. Het verschil tussen film en werkelijkheid is dat in film dit ook daadwerkelijk kan. Nou moet ik zeggen dat ik heb zitten tweifelen of deze man nu daadwerkelijk een rolstoeler was, maar wat onderzoek op internet gaf al snel een negatief antwoord hierop. Hij speelde het wel knap. De bewegingen in een rolstoel deden heel natuurlijk aan. Dat kost aardig wat oefening, weet ik uit ervaring. Hoeveel tafels, stoelen en deurposten ik geraakt heb in het begin is moeilijk uit te leggen. Voorover kiepen bij stoeprandjes en bijna achterover donderen bij het optillen van de voorwielen, het hoort er allemaal bij. Deze man kende de trucjes en zo niet, dan was het goed met computers aangepast.
Helaas scheelt het er vaak nogal aan met gehandicapten op tv. Ik kan me nog goed de film "The bone collector" herinneren. Hierin speelt Denzel Washongton een agent die een hoge dwarsleasie oploopt. Hij baalt hiervan en kan er maar moeilijk mee omgaan. Hij denkt eraan een einde te maken aan zijn leven. Hij kan eigenlijk alleen nog maar zijn wijsvinger bewegen en zijn hoofd. De manier waarop hij zijn hoofd echter beweegt is ietwat ongeloofwaardig. Een leuke film, maar wel een met een echte "film-gehandicapte".
De beste gehandicapte die ik ook in een film ben tegengekomen blijft toch Leonardo DiCaprio. Hij speelde een verstandelijk beperkte jongen in "What's eating Gilbert Grape". DiCaprio was nog onbekend en wij waren er bijna van overtuigd dat het hier daadwerkelijk om iemand met een verstandelijke beperking ging.
Conclusie van het verhaal is eigenlijk dat het gehandicapt zijn in een film vele malen makkelijker is dan in het echte leven. Al ben je de hele film gehandicapt, dan nog duurt je handicap nooit langer dan ongeveer anderhalf uur.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten