Mijn moeder (oma voor mijn kinderen), van wie ik enorm veel hou, is een totale digibeet. Waar ik in de familie een oudtante heb van bijna 89, die mailt, google begrijpt en skype gebruikt, kan mijn moeder sinds kort sms berichten versturen.
Om toch met haar tijd mee te gaan, hebben we thuis voor haar een email-account aangemaakt. De angst om de computer aan te zetten is uiteindelijk overwonnen. Ze weet welke knop ze daarvoor moet gebruiken. Het mailprogramma openen lukt inmiddels ook, maar verder komt ze niet. Wanneer er ook maar even iets niet klopt, hangt ze aan de telefoon en mag ik hulpdesk op afstand spelen. Op zich is dat voor mij geen probleem, maar wanneer iemand het pijltje van de muis niet meer kan vinden op het scherm wordt het toch wat lastig.
Dan gaat haar leesbril op en uiteindelijk komen we er wel uit. Dit soort ervaringen zorgen er echter voor dat ze steeds minder gebruik maakt van de digitale mogelijkheden. Tenminste tot vandaag.
Oma heeft een Ipad. Nadat ze bij ons Jip van 4 heeft zien werken op Iphone en Ipad, had ze het idee dat dit toch wel de makkelijkste manier van digitaal bijblijven zou zijn. Natuurlijk hebben wij haar daar verder van overtuigd. Geld uitgeven voor een ander is altijd makkelijker dan je eigen geld. En dus hebben we direct de nieuwste en grootste Ipad aangeschaft die je maar kunt uitzoeken. Dus geen Ipad mini (dat is een uit de kluiten gewassen Iphone, maar dat snapt ze toch niet). Inclusief een leren hoes om de boel enigzins te beschermen.
Na enig installatiewerk van mijn kant, is de Ipad van oma gebruiksklaar. Skype staat erop, maar daar gaan we pas volgende week mee aan het werk. Ik heb een lesprogramma in stappen opgezet. Zal waarschijnlijk net als een HBO opleiding een jaar of 4 gaan duren (of de Ipad dan überhaupt nog bestaat is de vraag).
Probeer maar eens aan een digibeet uit te leggen wat de Appstore is en hoe je hier je dingen moet uitzoeken. Nee, we hebben ons vandaag beperkt tot het aan en uitzetten van de Ipad, het gebruik van Youtube en het zoeken met Google. Als dit blog klaar is, ga ik haar bellen om te kijken of ze het kan vinden op internet. Wordt een leuke uitdaging.
Ten slotte zijn er wat spelletjes op gezet om te leren omgaan met het apparaat. Angry Birds natuurlijk, maar het eerste dat ze vroeg was patience. Natuurlijk? Windows heeft ze nooit begrepen, maar het spel patience is toch het eerste dat naar boven komt. In de Appstore vind je daar ongeveer 94000 varianten van, dus heb ik de keuze maar gemaakt.
De grap is dat oma wel graag wil leren hoe het werkt. Ze ziet al helemaal voor zich hoe ze foto's kan nemen en bewerken en vervolgens op de Ipad rechtstreeks haar fotoboeken kan bestellen. Tja, digitale fotografie is leuk, maar een ouderwetse afdruk in je handen blijft toch leuker.
Volgende week gaan we een Facebook account aanmaken, zodat ze haar kinderen en kleinkinderen wat makkelijker kan volgen. Ik ben nu al aan het uitwerken hoe ik haar dit moet gaan uitleggen. Maar ook dat zal vast wel lukken.
Welkom Oma, in het digitale tijdperk.
Groet
Martijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten